KA' ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΙΣ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΟΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ
KA' ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΙΣ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ
ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ
ΔΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
 ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

1. Ο Χριστός Πριν αναληφθεί στον ουρανό μας έδωσε την Μία Εκκλησία Του – να συγκαλεί όλους εις ενότητα σε ένα πνεύμα, σε μία πίστη. Αφού ένας είναι ο Χριστός και η πίστη σ’ Αυτόν πρέπει να είναι μία. Και η Εκκλησία πρέπει έτσι να Τον πιστεύει και να Τον κηρύσσει.

2. Η ύπαρξη πολλών ομολογιών είναι σημείο θλιβερό. Είναι δικαιολογημένη η διοικητική διαίρεση των διαφόρων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, αλλά δεν δικαιολογείται η αποκοπή από την Μία Εκκλησία μεγάλων ομάδων ανθρώπων και η δημιουργία άλλων «Εκκλησιών» με διαφορετική διδασκαλία και διαφορετική πίστη για τον ΕΝΑ Χριστό.

3. Πολλές τέτοιες χωριστές «εκκλησίες» δημιουργήθηκαν στον σύγχρονο κόσμο από ανησυχία και αγωνία ανθρώπων για μια πιο «σύγχρονη διατύπωση» της πίστης, που δεν είναι επιτυχής. Άλλες πολλές νέες ομολογίες πρόβαλαν από αγανάκτηση ατόμων και συνόλων για την κατάπτωση και εκκοσμίκευση του κλήρου, που όταν μειώνεται ο ζήλος του για την σωτηρία του κόσμου ή όταν πλεονάζει στους κόλπους του η αμαρτία – καταντάει εξουσιαστικός και παγερός.

4. Σε παλαιότερες εποχές, αυταρχικά πολιτικά καθεστώτα αρνούνταν στους αιρετικούς δικαίωμα ύπαρξης. Σήμερα η ελευθερία συνειδήσεως είναι αδιαφιλονίκητη. Η Εκκλησία, πιστή στο λόγο του Χριστού, αναγνωρίζει το δικαίωμά τους να πιστεύ­ουν ότι οι ίδιοι θέλουν. Δεν παύει όμως να διακηρύσσει, ότι η ύπαρξη αιρέσεων είναι ζημία για την Εκκλησία του Χριστού, αφού έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια πολλών για την αιώνια ζωή.

5. Το μεγάλο δώρο της ελευθερίας του ανθρώπου θεμελιώνε­ται στην «κατ’ εικόνα Θεού» δημιουργία του. Ο σεβασμός όμως της θρησκευτικής ελευθερίας κατοχυρώνει και το διπλό χρέος των Ορθοδόξων ποιμένων: α) Να κάνουν σαφή διάκριση της κατά τον άγιο Ιγνάτιο το Θεοφόρο «χριστιανής τροφής» από την «αλλοτρία βοτάνη» των αιρέσεων. Και β) να αποκαλύπτουν και να καταγγέλ­λουν τις αθέμιτες διαστρεβλώσεις και παραπλανητικές μεθοδεύ­σεις των αιρετικών ομάδων.

6. Η προτροπή του όφεως στην Εύα για αυτοθέωση, όπως πε­ριγράφεται στη Γένεση, οδήγησε τον κόσμο στην άρνηση και στην αθεΐα. Συνέπεια της πρόκλησης αυτής είναι η αυτονόμηση του ανθρώπου από το Θεό και η αποκοπή του από το Σώμα της Εκκλησίας.

7. Αναζητώντας κατά φυσική προδιάθεση ο άνθρωπος τον Θεό, φτιάχνει δικής του επινόησης θρησκείες, που όλες εξελίχθηκαν σε παγανιστικές ειδωλολατρίες. Η Εκκλησία δεν αποτελεί μία ακόμη περίπτωση – καρπό της εκ μέρους του ανθρώπου αναζήτησης του Θεού· δεν είναι μία από τις θρησκείες. Αντίθετα είναι καρπός της εκ μέρους του Θεού αναζήτησης του πλανεμένου. Είναι καρπός ενέργειας του Θεού, Θεία αποκάλυψη και όχι ανθρώπινη ανακάλυψη.

8. Ο Θεός διά του Υιού Του Ιησού Χριστού αναζητεί τον άνθρωπο και θέλει να τον επαναφέρει στην ενότητα της πίστεως και στην κοινωνία μαζί Του· σε μία σχέση αγάπης· σε μία φιλική επικοινωνία «ως ει τις λαλήσει προς τον εαυτού φίλον». Η Εκκλησία ως Σώμα και όργανο του Χριστού για τη σωτηρία του κόσμου αντιμετωπίζει την αίρεση σαν ασθένεια που οδηγεί στο θάνατο, σαν ζημία για την αιώνια ζωή.

9. Οι τάχα αποκαλύψεις του Θεού σε διάφορους αιρετικούς πρέπει να αντιμετωπίζονται με πολλή δυσπιστία. Αν προέρχονταν από το Χριστό θα οδηγούσαν σε αγάπη, ταπείνωση, ειρήνη, νηφαλιότητα και ενότητα πίστεως. Αποκαλύψεις που δεν προέρχονται από το Χριστό προκαλούν ταραχή, σύγχυση, διχοστασίες και διαιρέσεις.

10. Η Εκκλησία πρέπει να αποφεύγει κάθε δημαγωγική κιν­δυνολογία και δημιουργία πανικού, να καλλιεργεί υγιή μνήμη και μελέτη των εσχάτων και να υποδεικνύει και να υπενθυμίζει τις εσχατολογικές διαστάσεις τόσο της λατρείας όσο και την σημασία της με συνέπεια υπακοής στις εντολές του Χριστού.

11. Χρέος όλων των μελών της Εκκλησίας, αλλά προεχόντως και περισσότερο των ποιμένων της (αρχιερέων και ιερέων) είναι η μέριμνα για τους αιρετικούς· να τους καλεί σε ενότητα πίστεως και στην κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Το χρέος της αυτό απαιτεί, ο κάθε ιερέας – καλός ποιμένας να αναζητεί το πλανηθέν πρόβατο της ποίμνης του με ταπείνωση, με αγάπη και με πολλή προσευχή «πορευόμενος επί τα όρη», δηλαδή μη διστάζοντας να προβεί για το σκοπό αυτό σε κόπους και θυσίες.

12. Η Συνδιάσκεψή μας προσκαλεί όλους τους αδελφούς ποιμένες και ποιμαινομένους να μη ξεχνούν το χρέος αυτό της αγάπης. Και απευθύνει έκκληση προς τους ποιμένες και πατέρες μας αρχιερείς και ιδίως στη διοικούσα Ιερά Σύνοδο να αναλάβει πολλές σχετικές πρωτοβουλίες και να συντονίζει το έμψυχο δυνα­μικό της στο μεγάλο αυτό έργο, υποβοηθώντας το με όλα τα υλικά μέσα που διαθέτει και αξιοποιώντας τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα (ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο, Η/Υ κλπ.).

Ο Πρόεδρος της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων.
Οι Εκπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών

Οικουμενικού Πατριαρχείου
Πατριαρχείου Αλεξανδρείας
Πατριαρχείου Αντιοχείας
Πατριαρχείου Ρωσίας
Πατριαρχείου Σερβίας
Πατριαρχείου Ρουμανίας
Πατριαρχείου Βουλγαρίας
Εκκλησίας της Κύπρου
Εκκλησίας της Ελλάδος
Εκκλησίας της Πολωνίας