KΔ' ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΙΣ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ ΔΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η  ΙΕΡΑ  ΣΥΝΟΔΟΣ

ΤΗΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΟΗ  ΕΠΙ  ΤΩΝ  ΑΙΡΕΣΕΩΝ

(Θεσσαλονίκη, 15 ἕως 17-10-2012)

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

Ἡ ΚΔ´ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας, πού πραγματοποιήθηκε, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, στό Ἐκπαιδευτικό καί Πολιτιστικό Ἵδρυμα «Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς» στή Θεσσαλονίκη, ἀπό 15 ἕως 17.10.2012, μέ τή φιλόξενη φροντίδα τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου, Προέδρου τῆς Σ. Ε. ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί ὑπό τήν προεδρίαν Αὐτοῦ, μέ θέμα:«Ἡ ἐλπίδα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιά τήν αἰωνιότητα καίοἱ πλάνες τῶν "ἐσχατολογικῶν" αἱρέσεων», μετά ἀπό ἐκτενή συζήτηση ἐπί τῶν εἰσηγήσεων, ἐνέκρινε ὁμοφώνως τά ἀκόλουθα Πορίσματα: 

1. Ἡ διδασκαλία περί ἐσχάτων διαποτίζει ὁλόκληρη τή θεολογία καί ζωή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἑστιάζει σέ ὅ,τι συνιστᾶ τό ἀπόλυτο, τό τελικό, τό ὁριστικό. Δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό πρόσωπο τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀπόλυτη κυριαρχία Του στόν κόσμο. Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀποκαλύπτεται κατά τήν Καινή Διαθήκη στό πρόσωπο καί στό ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί συνιστᾶ ταυτόχρονα τό κεντρικό γεγονός τῆς ἐπέμβασης τοῦ Θεοῦ στήν Ἱστορία. Ἑπομένως, τά ἔσχατα συνδέονται μέ τίς τρεῖς διαστάσεις τοῦ χρόνου, παρελθόν, παρόν καί μέλλον.

2. Ἡ Ὀρθόδοξη ἐσχατολογία δέν εἶναι ἁπλῶς ὁ λόγος γιά τήν ἄλλη ζωή, οὔτε τό τελευταῖο κεφάλαιο τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἤ τῆς Δογματικῆς τῆς Ἐκκλησίας. Διαποτίζει τό σύνολο τῆς Ἁγιογραφικῆς διδασκαλίας καί, ὡς ἐκ τούτου, τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί λειτουργικῆς ζωῆς, καθώς εἶναι προσανατολισμένη καί ἀναζητεῖ ἀπό τούς πιστούς τήν ἐνεργό προσμονή τῆς ἐρχόμενης Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τή δυναμική μεταμόρφωση καί ἀνακαίνιση τοῦ σύμπαντος κόσμου.

3. Ἡ ἐλπίδα τῶν ἐσχάτων, κατά τίς μαρτυρίες τῆς Ἁγίας Γραφῆς, θεμελιώνεται στό μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἀπό τή δημιουργία τοῦ κόσμου, διά τῆς πορείας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ μέσα στήν ἱστορία, «ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 28, 20). Κεντρικός ἄξονας τῆς χριστιανικῆς ἐλπίδας εἶναι ὀ Σταυρός καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἡ δέ «Ἡμέρα τοῦ Κυρίου» ταυτίζεται μέ τήν ἀναμενόμενη Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

4. Στήν Ὀρθοδόξη Ἐκκλησία, τή ζωή καί τή θεολογία της, ὁμιλοῦμε γιά «ἐγκαινιασθεῖσα» Ἐσχατολογία, καθώς κινούμαστε μεταξύ ἑνός «ἤδη» καί ἑνός «ὄχι ἀκόμη» τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη περί ἐσχάτων διδασκαλία συνδέεται ἀδιασπάστως καί ὀργανικῶς μέ ὁλόκληρο τό βιωματικό, ἀσκητικό, λειτουργικό καί μυστηριοκεντρικό πλαίσιο τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, μέ στέρεη καί ἐπαρκῆ θεολογική θεμελίωση τήν ἑνότητα, συνύφανση καί συσχέτιση τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν κτίση καί στήν ἱστορία. Ἡ θεολογική αὐτή βάση ἔχει ἄμεσες καί συγκεκριμένες συνέπειες στή ζωή τῶν πιστῶν, στήν περί ἐσχάτων διδασκαλία καί ἀκόμη στήν ἴδια τήν ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ὑπό τό πρῖσμα αὐτῶν τῶν θεολογικῶν δεδομένων, ἐπισημαίνονται τά ἀκόλουθα, σχετικά μέ τίς πλάνες τῶν ἐσχατολογικῶν αἱρέσεων καί ἄλλων διαφόρων μελλοντολογικῶν ὁμάδων:

α. Στίς διάφορες ἐσχατολογικοῦ χαρακτῆρα αἱρέσεις καί παραχριστιανικές ὁμάδες διαπιστώνεται μιά ἐντόνως παχυλή καί ἐξόχως ἀνθρωπομορφική θεώρηση καί παρουσίαση τῶν ἐσχάτων, λόγῳ, εἴτε τῆς «κατά γράμμα» θεοπνευστίας καί ἀτομικῆς ἑρμηνείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς, πού ἀποδέχονται, εἴτε τῆς ἀλλοίωσης τῆς Ἁγιογραφικῆς διδασκαλίας μέσῳ τῶν διαφόρων «ὁραμάτων» ἤ ποικίλων «ἀποκαλύψεων» τῶν ἱδρυτῶν τῶν αἱρέσεων αὐτῶν.

β. Ἐπίσης, λόγῳ τοῦ γεγονότος ὅτι οἱ αἱρετικές κινήσεις στεροῦνται αὐθεντικῶν ἐκκλησιαστικῶν κανόνων ἑρμηνείας καί κριτηρίων ἀξιολόγησης, ἡ ὅλη ἀπόπειρα ἁγιογραφικῆς τεκμηρίωσης τῶν κακόδοξων θεωριῶν τους θεμελιώνεται σέ ἕνα ἄκρατο ὑποκειμενισμό, πού παράγει πληθώρα αὐθαίρετων ἑρμηνειῶν καί κακόδοξων ἀντιλήψεων.

γ. Πολλές ἀπό τίς νεώτερες αἱρετικές καί παραχριστιανικές κινήσεις ἐσχατολογικοῦ καί χιλιαστικοῦ χαρακτῆρα ἔχουν τήν ἱστορική ἀφετηρία τους ἤ ἐπηρεάστηκαν ἀπό τό κλῖμα πού εἶχε διαμορφωθεῖ στίς Η.Π.Α. κατά τή διάρκεια τοῦ 19ου αἰῶνα, μέ ἀφορμή τήν ἔντονη αἴσθηση καί προσδοκία πού εἶχε καλλιεργηθεῖ ἐντός τῶν διαφόρων προτεσταντικῶν κλάδων γιά μιά ἐπικείμενη ἐπιστροφή καί Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου.

δ. Παρά τή σαφῆ θέση τοῦ Κυρίου ὅτι εἶναι ἄγνωστος ὁ χρόνος τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του (Ματθ. 24,36), πολλές ἀπό τίς ἐσχατολογικές χιλιαστικές αἱρέσεις, παραχριστιανικές κινήσεις καί ἄλλες μελλοντολογικές ὁμάδες (π.χ. τρομολαγνία περί τοῦ τέλους τοῦ κόσμου τό 2012, ἡμερολόγιο τῶν Μάγια, τηλεοπτικοί καί διαδικτυακοί ψευδοπροφῆτες κ.ἄ.) δέν διστάζουν, μέ διάφορους ἀστήρικτους Ἁγιογραφικούς καί χρονολογικούς συσχετισμούς, νά καθορίζουν μέσῳ ψευδοπροφητειῶν ἡμερομηνίες, κατά τίς ὁποῖες θά λάβει χώρα ἡ Δευτέρα Παρουσία καί, φυσικά, ἐπανειλημμένως διαψεύδονται.

ε. Σέ ὁρισμένες κινήσεις διάφορα γεγονότα καί μαρτυρίες τῆς Ἁγίας Γραφῆς χρησιμοποιοῦνται ὡς μέσο ψυχολογικῆς πίεσης, ἀφοῦ προηγουμένως ἔχουν συστηματικά ἐκπαιδεύσει τούς ὀπαδούς τους σέ ἕνα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης, ὥστε τά μέλη τους κάτω ἀπό τόν φόβο «τῆς σφαγῆς τους στόν Ἀρμαγεδῶνα» ἤ «τῆς μή ἁρπαγῆς τους στούς οὐρανούς», νά αὐξάνουν τόν «ἱεραποστολικό» ἀκτιβισμό τους, ὡς ἀπόδειξη ὅτι ἀνήκουν στήν κατηγορία τῶν «ἐκλεκτῶν» καί τῶν «σεσωσμένων».

5. Ἡ ὁλομέλεια τῆς Συνδιασκέψεως διεπίστωσε τήν μεγάλη χρησιμότητα, πού θά εἶχε γιά τήν ποιμαντική ἐργασία τῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν αἱρέσεων, ἡ συμπλήρωση τοῦ καταλόγου τῶν αἱρετικῶν καί παραχριστιανικῶν ὁμάδων, τόν ὁποῖο κατήρτισε ἡ Ε΄ Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων, στή Ναύπακτο τό 1993, ὡς καί τοῦ καταλόγου τῶν ὁμάδων τῶν ἀσυμβίβαστων μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη, τόν ὁποῖο κατήρτισε ἡ Ζ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων, στήν Ἁλίαρτο Βοιωτίας τό 1995. Τοῦτο καθίσταται ἀναγκαῖο ἀπό τήν ἐμφάνιση καί δραστηριοποίηση πληθώρας νέων αἰρετικῶν, παραχριστιανικῶν καί παραθρησκευτικῶν ὀργανώσεων στόν κόσμο.

6. Ἡ ὁλομέλεια τῆς Συνδιασκέψεως ἐπεσήμανε ἐπίσης τήν παντελῆ ἀπουσία τῆς Ὀρθόδοξης ἐσχατολογίας ἀπό τά προτεινόμενα καί ἤδη πιλοτικῶς διδασκόμενα στήν Ἑλλάδα νέα βιβλία γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στή στοιχειώδη καί μέση ἐκπαίδευση. Ἡ ἔλλειψη αὐτή συνοδεύεται, δυστυχῶς, ἀπό μία ριζική ἀλλαγή τοῦ προσανατολισμοῦ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἀπό τόν Συνταγματικά κατοχυρωμένο στήν Ἑλλάδα ὁμολογιακό του χαρακτῆρα σέ μία προοπτική ἀποδόμησης, πού καταλήγει στόν θρησκευτικό συγκρητισμό.

7. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τή Θεολογία, τήν δισχιλιετῆ Παράδοση καί ζωή της, ἀποδοκιμάζει τίς δοξασίες τῶν διαφόρων ἐσχατολογικῶν αἱρέσεων καί ἄλλες ποικίλες ἐσφαλμένες μελλοντολογικές ἀντιλήψεις, ὄχι μόνο διότι ἡ συλλογιστική τους εἶναι σαθρή καί ἡ ἐξήγησή τους ἀφελής, ἀλλά πρωτίστως διότι οἱ δοξασίες αὐτές εἶναι θεραπευτικά λανθασμένες. Ἀδυνατοῦν νά θεραπεύσουν τόν ἐσκοτισμένο καί ἀλαζονικό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί τήν γεμάτη ἰδιοτέλεια καρδιά του, μέ τελικό ἀποτέλεσμα νά ὁδηγοῦν τούς ὀπαδούς τους, οἱ ὁποῖοι εἶναι κι αὐτοί πλάσματα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, στόν πνευματικό θάνατο καί νά τούς στεροῦν τήν ἀληθινή καί ζωντανή ἐλπίδα γιά τήν αἰωνιότητα. 

Ὁ Πρόεδρος τῆς Συνδιασκέψεως

καί Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων

† Ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος 

Οἱ Ἐντεταλμένοι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν

Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου † Ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος

Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας † Ὁ Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος Προτέριος

Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων Ἀρχιμανδρίτης Δημήτριος Βασιλειάδης

Πατριαρχείου Μόσχας & amp; Πάσης Ρωσίας Ἱερομ. Θεοφάνης Λουκιάνωφ

Πατριαρχείου Σερβίας Πρωτοπρεσβύτερος Γάϊος Γκάϊτς

Πατριαρχείου Ρουμανίας Καθηγητής Ciprian Streza

Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Κωστόπουλος

Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Πρωτοπρεσβύτερος Κυριακός Τσουρός

Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας Πρωτοπρεσβύτερος Andrzej Lewezak

Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας Θεολόγος Ἰωάννης Μένη

ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΑΓΊΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Ο Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία από ευσεβείς γονείς κι έμεινε ορφανός από πατέρα, όταν ήταν δέκα χρονών. Η μητέρα του τον πήρε μαζί της στην πατρίδα της την Παλαιστίνη, όπου είχε και τα κτήματά της. Ο Γεώργιος παρ’ όλο που ήταν μικρός, κατατάχθηκε στο στρατό, προήχθηκε δε σε μεγάλα αξιώματα και έπαιρνε μέρος στις συνελεύσεις των ανωτάτων αξιωματούχων του κράτους. Ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ.

Από την εποχή του αυτοκράτορα Δεκίου μέχρι την εποχή που ανέβηκε στο θρόνο ο Διοκλητιανός, το 283 μ.Χ. η χριστιανική εκκλησία μεγάλωσε πάρα πολύ, γιατί επικρατούσε ειρήνη. Οι χριστιανοί πήραν πολλές δημόσιες θέσεις, έκτισαν πολλούς και μεγάλους ναούς, διάφορα σχολεία και οργάνωσαν τη διοίκηση και τη διαχείριση των εκκλησιών και της φιλανθρωπίας.

Ο Διοκλητιανός αρχικά εργάστηκε για την οργάνωση του κράτους του. Προσέλαβε στρατηγούς για βοηθούς του που τους ονόμασε αυτοκράτορες και καίσαρες, κι αφού πέτυχε να υποτάξει τους εχθρούς του κράτους και να σταθεροποιήσει τα σύνορά του, στράφηκε στα εσωτερικά ζητήματα. Ένα απ’ αυτά τα ζητήματα, ήταν και το ζήτημα της χριστιανικής θρησκείας. Θέλησε να την αφανίσει και να ανορθώσει την ειδωλολατρία. Γι’ αυτό το λόγο κάλεσε τους βοηθούς του Καίσαρες σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις. Ανάμεσά τους βρισκότανε και ο Γεώργιος, που διακρίθηκε πολλές φορές στους πολέμους.

Συγκεντρώθηκαν όλοι, να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωση και τον αφανισμό της χριστιανικής πίστης. Πρώτος μίλησε ο Διοκλητιανός κι επέβαλε σ’ όλους ν’ αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του χριστιανισμού. Όλοι υποσχέθηκαν ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για να εξαλείψουν τη χριστιανική θρησκεία από το Ρωμαϊκό κράτος. Ο γενναίος Γεώργιος τότε σηκώθηκε και είπε: «Γιατί, βασιλιά και άρχοντες, θέλετε να χυθεί αίμα δίκαιο και άγιο και να εξαναγκάσετε τους χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα;» Και κήρυξε την αλήθεια της χριστιανικής θρησκείας και τη θεότητα του Χριστού.

Μόλις τέλειωσε, όλοι συγχύστηκαν μ’ αυτή την ομολογία του και προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήσει για όσα είπε, καταπραΰνοντας έτσι και τον Διοκλητιανό. Ο Γεώργιος όμως ήταν σταθερός και με θάρρος διακήρυσσε τη χριστιανική πίστη.

Από αυτή τη στιγμή αρχίζουν και τα φοβερά βασανιστήρια του Γεωργίου. Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή και να του περισφίξουν τα πόδια στο ξύλο και αφού τον ξαπλώσουν ανάσκελα, να βάλλουν πάνω στο στήθος του μεγάλη και βαριά πέτρα.

Το άλλο πρωί ο Διοκλητιανός διέταξε να του παρουσιάσουν τον Γεώργιο για να τον ανακρίνει. Και πάλι αυτός έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του και παρ’ όλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις του αυτοκράτορα διακήρυττε την πίστη του και μιλούσε για τους ουράνιους θησαυρούς. Ο Διοκλητιανός οργίστηκε από τα λόγια του και διέταξε τους δήμιους να δέσουν τον Άγιο σ’ ένα μεγάλο τροχό για να κομματιαστεί το σώμα του. Ο Γεώργιος ευχαρίστησε το Θεό που τον αξίωνε να δοκιμαστεί και δέχθηκε μ’ ευχαρίστηση να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο, που θα χώριζε σε μικρά και λεπτά κομμάτια ολόκληρο το σώμα του, επειδή γύρω – γύρω από τον τροχό υπήρχαν κοφτερά σίδερα, που μοιάζανε με μαχαίρια. Μόλις ο τροχός κινήθηκε, τα κοφτερά σίδερα άρχισαν να κόβουν το σώμα του. Τότε ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό που έλεγε: «Μη φοβάσαι, Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο, λύνοντας τον από τον τροχό και θεραπεύοντας όλο το καταπληγωμένο σώμα του.

Ο Γεώργιος αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημά του, μ’ όψη αγγελική, παρουσιάστηκε στο Διοκλητιανό που είχε πάει με άλλους να κάνει θυσία. Μόλις τον είδαν έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι. Μερικοί δε ισχυριζόντουσαν ότι είναι κάποιος που του μοιάζει και άλλοι ότι είναι φάντασμα. Καθώς σχολιάζανε το γεγονός, εμφανίστηκαν μπροστά στον βασιλιά δυο από τους αξιωματικούς του, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος με χίλιους στρατιώτες κι ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Ο Διοκλητιανός θύμωσε τόσο, ώστε διέταξε να τους σκοτώσουν, πράγμα που έγινε αμέσως.

          Στη συνέχεια διέταξε να γεμίσουν ένα λάκκο με ασβέστη και νερό και αφού ρίξουν μέσα το Γεώργιο, να τον αφήσουν τρεις μέρες και τρεις νύχτες έτσι που να διαλυθούν και τα κόκαλά του. Πραγματικά οι δήμιοι ρίξανε τον Άγιο στο ζεματιστό ασβέστη και κλείσανε το στόμιο του λάκκου. Με μεγάλη τους έκπληξη όμως βρήκαν τον Γεώργιο όρθιο, μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν. Το γεγονός αυτό έκανε εντύπωση και προκάλεσε θαυμασμό και ενθουσιασμό στο λαό, που φώναζε: «Ο Θεός του Γεωργίου είναι μεγάλος». Ο Διοκλητιανός ζήτησε εξηγήσεις από το Γεώργιο, που έμαθε τις μαντικές τέχνες και πως τις χρησιμοποιεί. Ο Γεώργιος τότε του απάντησε ότι τα γεγονότα αυτά είναι αποτέλεσμα της θείας χάρης και δύναμης και όχι έργα μαγείας και γοητείας. 

        Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και να τον εξαναγκάσουν να περπατεί. Ο Άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να πάθει τίποτε. Πάλι διέταξε να τον φυλακίσουν. Στη φυλακή όπου βρισκόταν ο Άγιος Γεώργιος τη νύχτα είδε στ’ όνειρό του τον Χριστό, που του ανάγκειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θ’ αξιωθεί της αιωνίου ζωής. Σαν ξημέρωσε πήραν εντολή οι στρατιώτες να παρουσιάσουν μπροστά του τον Άγιο. Ο Άγιος βάδιζε με μεγάλη χαρά προς τον βασιλιά, επειδή γνώριζε το τέλος του. Μόλις τον είδε ο Διοκλητιανός του πρότεινε να πάνε στο ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλό του. Όταν μπήκε ο Άγιος στο ναό, σήκωσε το χέρι και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει. Αμέσως έπεσε κι έγινε κομμάτια.

      Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός τόσο πολύ θύμωσαν, που φώναξαν στο βασιλέα να θανατώσει το Γεώργιο. Ο Διοκλητιανός έβγαλε τότε διαταγή και ο δήμιος του έκοψε το κεφάλι.

     Σε ηλικία τριάντα  ετών περίπου απεκεφαλίσθη. Για τα αφάνταστα μαρτύριά του ονομάστηκε «Μεγαλομάρτυς» και για τους νικηφόρους αγώνες του «Τροπαιοφόρος».  

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ'

Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής, καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. 

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ 8-4-2012 ΕΩΣ 15-4-2012

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Από σήμερα το βράδυ, αδελφοί μου, αρχίζει η Μεγάλη Εβδομάδα. Ονομάσθηκε έτσι διότι είναι μεγάλος εκείνος που πάσχει την εβδομάδα αυτή σε σύγκριση με όλους τους ανθρώπους και τους πιο τρανούς και που είναι ο Μεγάλος Θεός.

 Θα ζήσουμε γι’ άλλη μια φορά στιγμές συγκινητικές, παρακολουθώντας τα Πάθη του Σωτήρα Χριστού. Θα μεταφερθούμε νοερά στα Ιεροσόλυμα όπου έγιναν τα γεγονότα αυτά πριν από δυο χιλιάδες χρόνια περίπου. Θα προσπαθήσουμε να συμπορευθούμε και συσταυρωθούμε με τον Χριστό. Σ’ αυτό θα μας βοηθήσουν οι ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας που πρέπει όλοι μας να συμμετέχουμε ενεργά και να μην απουσιάσουμε ούτε ένα λεπτό απ’ αυτές τις ωραίες ακολουθίες για σωματική και ψυχική μας ωφέλεια.

 Ολοκληρώνοντας τη Μεγάλη Εβδομάδα θα γιορτάσουμε την Λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, και η εκκλησία θα μας απευθύνει σαν εόρτιο χαιρετισμό το «Χριστός Ανέστη». Σαν χαιρετισμό, αλλά και σαν εγερτήριο ξύπνημα, για μια νέα ζωή, γιατί Πάσχα σημαίνει πέρασμα από τη σκλαβιά στην ελευθερία. Με τη γιορτή αυτή οι Ισραηλίτες γιόρταζαν την απελευθέρωσή τους από τους Αιγυπτίους. Εμείς οι χριστιανοί γιορτάζουμε την απελευθέρωσή μας από τα δεσμά της αμαρτίας. Για μας Πάσχα είναι η εν Χριστώ σωτηρία, η μεταφορά μας «εκ του θανάτου εις την ζωήν και εκ γης προς ουρανόν». Η Ανάσταση του Χριστού πρέπει να γίνει και δική μας ψυχική ανάσταση. Τώρα που «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιωτής, της αιωνίου απαρχήν», είναι ανάγκη να σπάσομε την ταφόπετρα, που σκεπάζει την ψυχή μας, και με τη δύναμη του νικητή του θανάτου, ν’ αφήσουμε τους βρωμερούς τάφους της αμαρτίας, «ίνα εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν». Να λάβουμε «φως εκ του ανεσπέρου φωτός». Να φωτίσομε τις ψυχές μας με το φως της πίστεως και της αγάπης του Χριστού, στον καινούργιο δρόμο της ζωής μας και τότε θα νοιώσουμε τη χαρά της αναστημένης ψυχής, να μας φωτίζει και να ψάλλει ολόγλυκα στο δρόμο της ζωής μας: «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός, τε και γη και τα καταχθόνια».

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,

θανάτῳ θάνατον πατήσας,

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι,

ζωὴν χαρισάμενος.

Σας εύχομαι

Κ Α Λ Η    Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΒΡΑΔΥ

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

ΣΤΟΛΙΣΜΑ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΙ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΒΡΑΔΥ

ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΙ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ