Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013 ΣΤΗ ΜΙΑΜΟΥ.

ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 

 Αγία Παρασκευή δεν ήταν μία συνηθισμένη γυναίκα. Ήταν ένα πνευματικό μετέωρο, ένας βράχος αρετής, ακλόνητος μέσα στον ωκεανό της διεφθαρμένης κοινωνίας. Αυτή εφαρμόζει εκείνα που είπε ο Χριστός, ότι:  Αυτός που ακούει τα λόγια μου και τα τηρεί, μοιάζει μ' ένα σπίτι κτισμένο στο βράχο, που έρχεται η βροχή και οι άνεμοι και οι ποταμοί, πέφτουν επάνω του, μα το σπίτι δεν κλονίζεται. Η αγία Παρασκευή ήταν βράχος αρετής. Πέσανε πάνω της κύματα αφρισμένα, τα μεγαλύτερα κύματα της ζωής.
Πρώτα – πρώτα έπεσε πάνω της το κύμα της διαφθοράς. Δεν γεννήθηκε σε χωριό. Γεννήθηκε στην πιο διεφθαρμένη πόλη, που η αγία Γραφή την ονομάζει Βαβυλώνα του κόσμου για τη διαφθορά της. Γεννήθηκε σ' ένα προάστιο της Ρώμης.
Ορφάνεψε η αγία Παρασκευή και από πατέρα και από μάνα. Γι' αυτό είναι προστάτης των ορφανών. Ορφάνεψε σε ηλικία τέτοια, που τα παιδιά γίνονται έρμαια αδίστακτων εμπόρων που τα εκμεταλλεύονται. Αλλά και την ορφάνια την κράτησε ψηλά. Είχε μέσα της μεγάλο πόθο αγιότητας, παρθενικής ζωής και αξιοπρεπείας.
Έπεσαν επάνω της τα κύματα της διαφθοράς και της ορφάνιας, αλλά έμεινε ακλόνητη. Γι' αυτό την ονομάζουν βράχο. Έπεσε ακόμη επάνω της το κύμα του χρήματος και του πλούτου.
Μετά το θάνατο των ευσεβών γονέων της έμεινε μόνη κληρονόμος στην τεραστία περιουσία που της άφησαν. Άλλο κορίτσι θα σκεπτόταν διαφορετικά. Θ' αγόραζε μεταξωτά ρούχα, θα έβγαινε σε χορούς και διασκεδάσεις, θα έτρεχε δεξιά και αριστερά, θα πήγαινε ταξίδια, θα έκανε όλα τα κέφια της αμαρτωλής ζωής. H Αγία Παρασκευή όμως έκανε το αντίθετο. Έκανε ότι και ο άγιος Αντώνιος, που είχε κι αυτός κληρονομήσει τεραστία περιουσία. Μπήκε μια μέρα στην εκκλησία. Τέντωσε το αυτί του και άκουσε τον παπά, που διάβαζε το Ευαγγέλιο· «Πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς» (Mατθ. 19,21). Nα τα πουλήσεις όλα και να τα δώσεις στους φτωχούς. T’ άκουσε ο Αντώνιος. Αμέσως μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς. Όπως λοιπόν εκείνος άκουσε τα λόγια του Xριστού, έτσι και η Αγία Παρασκευή. Κράτησε μόνο ένα μικρό ποσό, και μ' αυτό έκανε ταμείο μιας αδελφότητος παρθένων ορφανών γυναικών, που ήταν αφωσιωμένες στο κήρυγμα, στη διαφώτιση και στη φιλανθρωπία.
Έζησε στην εποχή, που μόνο ν' ακουγόταν ότι είσαι Xριστιανός, σε συνελάμβαναν. Την έπιασαν την ώρα που είχε μαζεμένες κοπέλες και τις δίδασκε. Την οδήγησαν μπροστά στον κριτή. Την ερώτησαν·
―Είσαι Χριστιανή; Απήντησε· ―Kαυχώμαι που είμαι Χριστιανή.
―Σου δίνουμε, της είπαν, τρεις μέρες διορία, για ν' αρνηθείς το Χριστό.
―Όχι, απήντησε η Αγία, δεν χρειάζεται να μου δώσετε προθεσμία· από τώρα είμαι αποφασισμένη να θυσιάσω τη ζωή μου για το Xριστό. Κάντε ότι θέλετε. Έτσι αρχίζει το μαρτύριό της. Tη ρίξανε στις φυλακές. Την χτύπησαν. Την έριξαν σε άγρια θηρία. Μέσα σε καζάνι με πίσσα και λάδι που έβραζε. Την υπέβαλαν σε πολλά είδη μαρτυρίου, αλλά όλα τα νίκησε δια της δυνάμεως του Χριστού. Τέλος έφτασε η ώρα της. Την πήγαν μέσα σ' έναν ειδωλολατρικό ναό με αγάλματα των ψεύτικων θεών. Γονάτισε, έκλεισε τα μάτια της και έκανε μια μυστική προσευχή στο Θεό. Αμέσως έγινε σεισμός. Τα αγάλματα έπεσαν κατά γης και έγιναν θρύψαλα. Πολλά βάρβαρα χέρια ειδωλολατρών την άρπαξαν, την έσπρωξαν προς τα έξω και την πήγαν στον τόπο της εκτελέσεως. Το μέτωπό της ακτινοβολούσε σαν τον ήλιο. Γονάτισε, προσευχήθηκε και ευχαρίστησε το Θεό. Τέλος άστραψε το ξίφος του Ρωμαίου στρατιώτη. Και ενώ η τίμια κεφαλή της έπεφτε κάτω και το αίμα της πότιζε τη γη, η ψυχή της, λευκή σαν περιστέρι, φτερούγισε στους ουρανούς.
Από τότε πόσα χρόνια πέρασαν! Μα όσο υπάρχει κόσμος, το όνομα της Αγίας Παρασκευής θα είναι αιώνιο. Γιατί «εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος» (Ψαλμ. 111,6).
H αγία Παρασκευή είναι παράδειγμα για όλους μας. Αλλά προπαντός είναι υπόδειγμα εναρέτου βίου και πίστεως για τις γυναίκες και τις νέες. Σ' αυτή την εποχή που ζούμε είναι το υπόδειγμα και ο καθρέπτης της γυναικείας αρετής.
Υπάρχουν εικόνες που παρουσιάζουν την αγία Παρασκευή να κρατά με τα χέρια της ένα πιάτο μέσα στο οποίο υπάρχουν δύο μάτια. Αυτή η παράσταση αναφέρεται σε ένα θαύμα που έκανε η Αγία. Ένα από τα μαρτύριά της ήταν ότι την έβαλαν μέσα σε ένα πυρακτωμένο λέβητα μέσα στον οποίο υπήρχε καυτό λάδι και αναμμένη πίσσα. Παρά ταύτα η Αγία, με την Χάρη του Θεού, όχι μόνον δεν καιγόταν, αλλά και φαινόταν ωσάν να δροσιζόταν. Ο Βασιλεύς που παρακολουθούσε το μαρτύριο, θαυμάζοντας για το γεγονός αυτό, της είπε να του ρίξει λίγο από το λάδι και την πίσσα για να διαπιστώσει εάν είναι καυτά. Μόλις η Αγία Παρασκευή του έριξε λίγο από αυτά αμέσως τυφλώθηκαν οι οφθαλμοί του.
Τότε παρακάλεσε την Αγία να ικετεύσει το Θεό να του δώσει πάλι το φως των οφθαλμών του, πράγμα που έγινε με την προσευχή της. Αυτό το θαύμα μας υπενθυμίζει η συγκεκριμένη εικόνα της αγίας Παρασκευής.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί άρρωστοι, των οποίων πάσχουν τα μάτια, θεωρούν την Αγία Παρασκευή ως προστάτη τους και την παρακαλούν να επέμβει θαυματουργικά και να τους θεραπεύσει.
Οι άγιοι, με την βοήθεια του Θεού, είναι ιατροί των ψυχών και των σωμάτων μας. Σε αυτούς καταφεύγουμε όταν έχουμε διάφορα προβλήματα και ζητούμε την βοήθειά τους. Δια των αγίων ενεργεί ο Ίδιος ο Θεός.
Η Αγία Παρασκευή μπορεί να θεωρηθεί και ιατρός των ασθενειών του ψυχικού οφθαλμού που είναι ο νους μας. Πέρα από τον οφθαλμό του σώματος έχουμε και τον οφθαλμό της ψυχής με τον οποίο μπορούμε να δούμε τη δόξα του Θεού. Και όπως τα σωματικά μάτια αρρωσταίνουν, έτσι αρρωσταίνει και ο οφθαλμός της ψυχής. Επειδή είναι άρρωστος ο ψυχικός οφθαλμός, γι' αυτό και είμαστε πονηροί, και δεν μπορούμε να δούμε τον Θεό.
Σήμερα εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε την Αγία Παρασκευή, που έζησε για το Χριστό και μαρτύρησε για τη δόξα Του. Είναι η προστάτης όλων εκείνων που έχουν πρόβλημα στα σωματικά τους μάτια, αλλά και όλων μας που έχουμε πρόβλημα με τους ψυχικούς μας οφθαλμούς και δεν μπορούμε να δούμε την αγάπη του Θεού, δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τα πάθη μας, την ανάγκη που έχουν οι διπλανοί μας, αλλά δεν μπορούμε να δούμε και τον τρόπο με τον οποίο θα σωθούμε. Κι αν παρακαλέσουμε την αγία Παρασκευή με πίστη θα μας θεραπεύσει.
Εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά και ευλογημένα.
Η Αγία Παρασκευή να μας προστατεύει σε όλη μας την ζωή, με τη δύναμη και τη Χάρη του Χριστού. μήν.

 


















Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΣΤΗ ΜΙΑΜΟΥ.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ 16 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013.











ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 17 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013 







ΒΙΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΑΡΙΝΗΣ
Η παρθενομάρτυς Μαρίνα γεννήθηκε στη μικρή πόλη Αντιόχεια της Πισιδίας, γύρω στο έτος 270, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός ή ο Κλαύδιος Καίσαρας. Οι γονείς της ανήκαν στην ανώτερη τάξη της περιοχής της Πισιδίας, ο πατέρας της ήταν διακεκριμένος και σεβαστός από τους εθνικούς ιερέας των ειδώλων, λεγόταν Αιδέσιος.
Αμέσως μετά τη γέννηση της Μαρίνας, έφυγε από την παρούσα ζωή η μητέρα της. Έτσι ο πατέρας αναγκάστηκε να αναθέσει την ανατροφή της θυγατέρας του σε μία άλλη γυναίκα.
Η γυναίκα στην οποία ο Αιδέσιος είχε εμπιστευτεί την ανατροφή της κόρης του ήταν χριστιανή. Έτσι η μικρή Μαρίνα γαλουχήθηκε νωρίς στη νέα πίστη του Χριστού. Σε ηλικία 12 ετών έλαβε το Βάπτισμα και συγκαταριθμήθηκε ως μέλος στην εκλεκτή ποίμνη του Κυρίου. Με αμείωτο ενδιαφέρον ποθούσε να μάθει καθετί πού είχε σχέση με τον Ιησού Χριστό.Όλα αυτά δημιούργησαν μέσα της την ιερή επιθυμία να μαρτυρήσει, για το Σωτήρα και Λυτρωτή της.
O πατέρας της Αιδέσιος όταν πληροφορήθηκε ότι ήταν χριστιανή, τυφλωμένος από το φανατισμό της ειδωλολατρικής θρησκείας μίσησε το ίδιο το σπλάχνο του και αποκλήρωσε τη μοναχοκόρη του.
Η Μαρίνα είχε γίνει πλέον 15 ετών. Ο Θεός δεν την είχε προικίσει μόνο με πλούσια ψυχικά χαρίσματα, αλλά και με σωματικό κάλλος εντυπωσιακό. Ο έπαρχος Ολύβριος θέλησε και προσπάθησε να την πάρει για γυναίκα του επειδή ένιωσε μέσα του έρωτα γι’ αυτήν. Εκείνος, αντικρίζοντάς την, έμεινε και πάλι θαμπωμένος από το σωματικό της κάλλος και την εσωτερική λάμψη του προσώπου της. Χωρίς  καθυστέρηση λοιπόν της ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να αναλάβει την προστασία της και σύντομα να την κάνει γυναίκα του.
Η νεαρή χριστιανή παρέμεινε σιωπηλή, ενώ μέσα της προσευχόταν θερμά, ζητώντας από τον Θεό να τη στηρίξει και να τη φωτίσει ώστε να φερθεί καθώς αρμόζει στις αφιερωμένες σ’ Εκείνον ψυχές.
Στην επιμονή του Ολύβριου να λάβει απάντηση στην πρότασή του, εκείνη απάντησε πως είναι αδύνατο να την αποδεχτεί. Η έκπληξη του επάρχου ήταν μεγάλη. Στην ερώτησή του γιατί ήταν αδύνατο, έλαβε τη σεμνή αλλά γεμάτη αποφασιστικότητα και παρρησία απάντηση: Διότι είμαι χριστιανή! Και μόνο το άκουσμα της λέξης «χριστιανή» ήταν αρκετό να κάνει τον έπαρχο εκτός εαυτού.
Για ένα μικρό διάστημα ο έπαρχος προσπάθησε, να πείσει τη νέα τούτη χριστιανή να αλλάξει γνώμη και να δεχθεί το γάμο, τάζοντάς της τιμές, καλοπέραση και δόξα πλάι του. Εκείνη όμως, ενισχυμένη από τον Κύριο, στον οποίο δεν έπαυσε να προσεύχεται μυστικά, επέμενε στην ομολογία της πίστεως στον Ιησού Χριστό. 
Τότε την έστησε μπροστά σε δικαστήριο, από το οποίο ζήτησε επίσημα κατά το ρωμαϊκό δίκαιο να μάθει αν όντως ήταν χριστιανή. Η Μαρίνα ομολόγησε και εδώ με γενναιότητα και παρρησία τη χριστιανική της ιδιότητα, γεγονός πού κατέπληξε τους παρισταμένους, οι οποίοι έβλεπαν τόσο ηρωισμό και θάρρος σε μια νεαρή γυναίκα!
Εξαιτίας της ομολογίας της καταδικάστηκε στην ποινή της μαστίγωσης. Η καρτερικότητά της όμως και η αντοχή ήταν τέτοιες πού άφησε κατάπληκτους έπαρχο, αξιωματούχους και λαό. Έχοντας υψωμένο το βλέμμα της στον ουρανό, δεν έπαυσε να προσεύχεται, να επικαλείται τη βοήθεια του Κυρίου και τη στήριξή του για να υπομείνει με ανδρεία τις μαστιγώσεις.
Ο έπαρχος έδωσε εντολή να σταματήσουν οι στρατιώτες τη μαστίγωση και να την οδηγήσουν στη φυλακή, ελπίζοντας ότι μετά απ’ αυτό η Μαρίνα ν’ αλλάξει στάση.
Ύστερα από λίγες ημέρες με εντολή του επάρχου οδηγήθηκε εκ νέου στο δικαστήριο, όπου και πάλι ομολόγησε πίστη στο Χριστό και αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα. Αφού την κρέμασαν, ξέσχισαν τα πλευρά της με σιδερένια νύχια. Τα βασανιστήρια ήταν τόσο σκληρά, πού όλο το κάλλος του νεανικού της σώματος εξαφανίστηκε. Στη συνέχεια ρίχνεται και πάλι στη φυλακή και αφήνεται χωρίς τροφή και φροντίδα.
Ο φθονερός διάβολος θέλησε να δοκιμάσει ο ίδιος την Αγία. Έτσι λοιπόν πήρε ο ίδιος τη μορφή μεγάλου και φοβερού δράκοντος (φιδιού) και πρόβαλε ξαφνικά μπροστά στη Μαρίνα. 
Από το στόμα του πετούσε φλόγες, ενώ τα αγριωπά μάτια του λαμπύριζαν απειλητικά και η γλώσσα του ήταν κατακόκκινη. Καθώς σερνόταν, φώναξε εκνευριστικά και προκαλούσε τρόμο και σύγχυση, επιδιώκοντας να φοβίσει τη μάρτυρα και να την αποσπάσει από την προσευχή της.
Διαπιστώνοντας όμως ότι εκείνη η μακάρια καλλιπάρθενος δεν διέκοπτε την προσευχή της, κατευθύνθηκε εναντίον της και άνοιξε το στόμα του απειλητικά, δείχνοντας ότι θέλει να την καταπιεί. Και ναι μεν η μεγαλομάρτυς έγινε έντρομη από το φόβο της, χωρίς καθυστέρηση όμως επικαλέστηκε το σωτήριο όνομα του Σωτήρος Χριστού. Και, ώ του θαύματος, ο δράκοντας διερράγη και έγινε άφαντος, η δε Μαρίνα χαίροντας έψαλε ύμνους στον Θεό.
Ο διάβολος μετασχηματίσθηκε σε άνθρωπο κατάμαυρο, με τρομερή και κακάσχημη εμφάνιση, σαν μαύρου σκυλιού. Η Μαρίνα όμως, στερεωμένη όσο ποτέ στην πίστη, τον άρπαξε από τα μαλλιά και μ’ ένα σφυρί πού ήταν κάπου εκεί ξεχασμένο, τον χτύπησε δυνατά στο κεφάλι και στη ράχη και τον ταπείνωσε εντελώς. Και ενώ η μεγαλομάρτυς άρχισε και πάλι να προσεύχεται και να υμνεί τον Κύριο, ο διάβολος, σκοτεινός και άσχημος όρμισε εναντίον της και κραυγάζοντας την απειλούσε ότι θα τη σκοτώσει αν δεν σταματούσε να προσεύχεται. Και η Αγία Μαρίνα, παίρνοντας από την προσευχή της νέο θάρρος κατά του μετασχηματισμένου σε άνθρωπο διαβόλου, τον άρπαξε από τα μαλλιά της κεφαλής του και τον μαστίγωσε.
Μετά από αυτό δυνατό φως φώτισε το σκοτεινό χώρο της φυλακής, πού έβγαινε από ένα Σταυρό, του οποίου η κορυφή υψωνόταν στον ουρανό. Πάνω από το Σταυρό πετούσε κυκλικά ένα περιστέρι καθαρό και άμωμο. Ο συναξαριστής της αγίας Μαρίνας δίνει και την εξήγηση των συμβολισμών του οράματος: Όλα αυτά σήμαιναν το μυστήριο της Αγίας Τριάδος, το φώς, τη δόξα του Πατέρα. Ο Σταυρός, τον εσταυρωμένο Χριστό. Και το περιστέρι, το Άγιο Πνεύμα.
Το περιστέρι κατέβηκε κάποια στιγμή, πλησίασε την καλλιπάρθενο Μαρίνα και της είπε: «Χαίρε, Μαρίνα, η λογική περιστερά του Θεού, διότι νίκησες τον πονηρό δαίμονα και ντρόπιασες τον εχθρό. Χαίρε πιστή και αγαθή δούλη του Κυρίου σου, τον οποίο πόθησες με όλη την καρδιά σου και μίσησες κάθε πρόσκαιρη απόλαυση. Χαίρε και αγάλλου, γιατί έφτασε η μέρα να λάβεις το στεφάνι της νίκης και να μπεις, όπως το αξίζεις, στολισμένη, μαζί με τις φρόνιμες παρθένες στο νυμφώνα του Χριστού και βασιλιά σου».
Ενώ η αγία Μαρίνα άκουγε τα λόγια αυτά συντελέστηκε στο σώμα της άλλο θαύμα: Όλες οι πληγές του επουλώθηκαν και η νεαρή μάρτυς απέκτησε και πάλι το κάλλος το όποιο θαύμαζαν όλοι.
Ο έπαρχος Ολύβριος βλέποντας την υγιή προσπάθησε με κολακείες να την μεταπείσει όμως μάταια. Το μένος του επάρχου έφτασε στο αποκορύφωμά του. Γεμάτος λοιπόν θυμό δίνει εντολή να γυμνώσουν τη μάρτυρα, να την κρεμάσουν στο ξύλο και να καίνε με λαμπάδες το σώμα της.  Στη συνέχεια, γέμισαν ένα μεγάλο λέβητα με νερό, κατέβασαν την καλλιπάρθενο μεγαλομάρτυρα από το ξύλο, την έδεσαν γερά και τη βούτηξαν με το κεφάλι προς τα κάτω μέσα στο νερό για να πεθάνει από πνιγμό. Η μάρτυς και πάλι προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο και Θεό της, οπότε «παρευθύς σεισμός μέγας εγένετο καί εφάνη πάλιν η πρώτη περιστερά επάνω του ύδατος, βαστάζουσα εις το στόμα στέφανον. Αυτήν την ώρα εφάνη και ο πύρινος στύλος, επάνω δε τούτου Σταυρός». Η μάρτυς βγήκε από το νερό σώα, τα δεσμά της είχαν λυθεί και στεκόταν και πάλι σε στάση προσευχής, δοξάζουσα το Θεό. Το δε περιστέρι κάθισε πάνω στο κεφάλι της, κρατώντας στο στόμα του το στεφάνι και είπε προς τη Μαρίνα: «Ειρήνη σε σένα, δούλη του Θεού. Έχε θάρρος και λάβε από τη δεξιά του Υψίστου αυτό το ουράνιο στεφάνι».
Λέγοντας αυτά η θεϊκή περιστερά, πέταξε και κάθισε πάνω σ’ εκείνο το Σταυρό και απευθυνόμενη προς τη μεγαλομάρτυρα είπε δυνατά, έτσι πού ν’ ακούνε όλοι: «Έλα, Μαρίνα, στις άνω μονές του Παραδείσου, για ν’ απολαύσεις το στεφάνι της αφθαρσίας στα αγαπητά σκηνώματα του Κυρίου, να χαίρεσαι μαζί με τους αγίους και να αναπαύεσαι αιώνια». Η φωνή αυτή ακούστηκε από πολλούς, συγκλόνισε άντρες και γυναίκες, αρκετοί δε απ’ αυτούς ομολόγησαν πώς ήταν έτοιμοι να πιστέψουν και να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους για το Χριστό. Ο έπαρχος πρόσταξε να θανατώσουν όσους είχαν πριν λίγο ομολογήσει πίστη στο Χριστό.
Ο Ολύβριος, για να προλάβει μεγαλύτερο κακό για τους ειδωλολάτρες, διέλυσε το δικαστήριο και προσποιήθηκε ότι δίνει εντολή να μεταφέρουν την αγία Μαρίνα και πάλι στη φυλακή.
Στην ουσία όμως, έδωσε μυστικά προσταγή στον επικεφαλής της φρουράς να πάρουν την καλλιπάρθενο μεγαλομάρτυρα και να την αποκεφαλίσουν στον τόπο της καταδίκης. Εκεί η Αγία, αφού προσευχήθηκε για τελευταία φορά πάνω στη γη, έσκυψε και το ξίφος του δημίου «έκκοψε την κεφαλήν της, περιέβαλεν αυτήν με τον αδαμάντινον στέφανον του μαρτυρίου».
Μετά το θάνατό της οι χριστιανοί παρέλαβαν κρυφά το τίμιο λείψανο και το ενταφίασαν με τιμές πού αρμόζουν στους μάρτυρες της πίστεως.
Άγνωστο πότε ακριβώς μετακομίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη, εφόσον είναι αληθινή η πληροφορία ότι το έτος 1230 σταυροφόροι της Δύσεως μετέφεραν τα λείψανα αυτά από την πρωτεύουσα του Βυζαντίου στη Βενετία, γεγονός πού οι Ρωμαιοκαθολικοί γιορτάζουν στις 17 Ιουλίου (ημέρα μνήμης της μεγαλομάρτυρος και για μας τους Ορθοδόξους).




Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΙΑΜΟΥ - ΛΕΝΤΑ "ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ" 13-ΙΟΥΛΙΟΥ-2013


ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΙΑΜΟΥ – ΛΕΝΤΑ.
Σε μια κατάμεστη από κόσμο πλατεία στον Λέντα το Σάββατο 13 του Ιούλη ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μιαμούς –Λέντα «Ο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ» τίμησε τον Γερμανό δημοσιογράφο και συγγραφέα Αrn Strohmeyer (Αρν Στροχμάγερ) και τον Ιταλό αρχιτέκτονα Piero Meogrossi (Πιέρο Μεογκρόσι) για την αγάπη τους στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, την αγάπη και τον σεβασμό τους στην σύγχρονη Ελλάδα, την προσφορά τους στην περιοχή μας και στην Κρήτη γενικότερα.
Φιλοσοφία και κοινωνιολογία σπούδασε ο Γερμανός τιμώμενος. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε πολλές γερμανικές εφημερίδες και συνέγραψε πάνω από δέκα βιβλία για την Κρήτη. Ανάμεσά τους  το βιβλίο για τον Ασκληπιό και το Ασκληπιείο του Λέντα, το βιβλίο για τους Χίπηδες στα Μάταλα που αποτέλεσε και την αρχή για το  επιτυχημένο φεστιβάλ των τελευταίων χρόνων με αποκορύφωμα το τελευταίο του πόνημα για την Κρητική μουσική. Ο κύριος Strohmeyer διαβεβαίωσε τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση ότι τα βιβλία του με τις πολύτιμες πληροφορίες που προσφέρουν στον αναγνώστη κερδίζουν νέους φίλους για την Κρήτη. Πρώτη φορά ήρθε στην Κρήτη το 1967 όπου έμεινε για μία εβδομάδα σε σπηλιά των Ματάλων. Τα χρόνια της δικτατορίας αρνήθηκε να επισκεφτεί την χώρα μας. Πριν 25 χρόνια  ήρθε για πρώτη φορά στο Λέντα  και τα τελευταία 18 χρόνια περνά τις διακοπές του στο χωριό που τον τίμησε. Στην ομιλία του θέλοντας να τονίσει την αγάπη του για την Κρήτη και τον Λέντα είπε ότι κάθε φορά που έρχεται αισθάνεται ότι επιστρέφει στο σπίτι του. Εντύπωση προκάλεσε όταν είπε ότι ντρέπεται για την πολιτική της κυβέρνησης της χώρας του για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα και ότι θα θέλαμε μια διαφορετική και σαφώς καλλίτερη Ευρώπη.
Ο Ιταλός αρχιτέκτονας Πιέρο Μεογκρόσι ήρθε πολύ νέος σε επαφή με την Ελλάδα αφού σε ηλικία 10 ετών δέχτηκε δώρο από τον πατέρα του την εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας. Σπούδασε αρχιτεκτονική και αποφοίτησε με άριστα και θαυμαστικό. Δίδαξε για ένα χρόνο στην Αρχιτεκτονική σχολή της Βενετίας και μετά εργάστηκε στα έργα αναστύλωσης μνημείων της ίδιας πόλης. Τα τελευταία 25 χρόνια εργάστηκε στην Αρχαιολογική υπηρεσία της Ρώμης ως προϊστάμενος συντήρησης και αναστύλωσης του μεγαλύτερου μνημείου της Ιταλίας του Κολοσσαίου. Ήρθε πριν 25 χρόνια στο Λέντα ακολουθώντας τις αναζητήσεις και έρευνές του  σε θέματα της αρχαιότητας. Έκτοτε όπως ο ίδιος υποστηρίζει κατανόησε καλύτερα την ιστορία και έδωσε ικανοποιητικές απαντήσεις στα ερωτήματά του για την ίδρυση της Ρώμης και σε θέματα που σχετίζονται με τον τρόπο που ταξίδευαν κατά την αρχαιότητα. Με τον πλούτο των γνώσεων σε θέματα της αρχαιότητας, της μυθολογίας αλλά και το μεγάλο του ταλέντο στη ζωγραφική και την αναπαράσταση των αρχαίων μνημείων, τον πλούτο των ιδεών και των προτάσεών του σε θέματα ανάδειξης και προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, του φυσικού περιβάλλοντος και των παραδόσεων έχει βοηθήσει τα μέγιστα στο να αποκτήσει ο σύλλογός μας και η τοπική κοινωνία αυτογνωσία, αυτοπεποίθηση  και διάθεση να διορθώσει  με γνώση λάθη και κακώς κείμενα στον τόπο μας για ένα καλύτερο αύριο.
 Ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Μιαμούς – Λέντα Κωστής Μανιδάκης αφού προσφώνησε τους τιμώμενους τους ευχαρίστησε για την αγάπη τους για την Ελλάδα, για την Κρήτη, το Λέντα και τη Μιαμού και τους διαβεβαίωσε για την εκτίμηση του Συλλόγου στα πρόσωπά τους και τα φιλικά αισθήματα των κατοίκων προς όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς  αλλά και όλο τον κόσμο. Ο Πρόεδρος του Συλλόγου ανακοίνωσε την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου να ανακηρύξει τους τιμώμενους ως επίτιμα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Μιαμούς – Λέντα .
Συγκινημένοι οι κύριοι Μεογκρόσι και Στροχμάγερ  ευχαρίστησαν τους κατοίκους για την φιλοξενία τους, τα φιλικά τους αισθήματα και εξέφρασαν την πεποίθησή τους ότι όλοι μαζί μπορούμε και μας αξίζει μια καλλίτερη Ευρώπη.