ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΡΟΔΟΛΙΒΟΣ

Στα νότια του Ν. Σερρών, δυο (2) χιλ/τρα από το χωριό Δόμηρος και πέντε (5) χιλ/τρα από τους πρόποδες του Παγγαίου όρους, σε μια γραφική τοποθεσία, βρίσκεται η Ιερά Μονή της Αγ. Παρασκευής, με ιστορία 7,5 αιώνων. Το πότε και πώς ιδρύθηκε είναι άγνωστο, θεωρείται πάντως ένα από τα παλαιά Μοναστήρια της πατρίδας μας. Δύο φορές καταστράφηκε η Μονή δι' εμπρησμού από τους Βουλγάρους.

Θεωρείται ένα από τα παλιότερα Μοναστήρια της πατρίδας μας. Είναι το πρώτο γυναικείο μοναστήρι στο χώρο της Μακεδονίας. Έχει βαθιές ρίζες και με το κέντρο του Μοναχισμού της Ορθοδοξίας, το Άγιο Όρος.

Σε ημερολόγιο της Μονής Ιβήρων, αναφέρεται ότι το 1345 ο Κράλλης της Σερβίας Στέφανος Δουσάν επεκύρωσε την Ιερά Μονή στην Ιερά Μονή Ιβήρων. Επίσης προ πεντακοσίων ετών, εφέρετο ως μετόχι της Ιεράς Μονής Εικοσιφοινίσσης Παγγαίου. Μέχρι το έτος 1924 καταστράφηκε πολλές φορές από διάφορους κατακτητές. Μέχρι τότε η Μονή ήταν ανδρική με πολλούς Μοναχούς.

Το έτος 1924, με τον ξεριζωμό του Πόντου, έρχονται στη Μονή έξι (6) Μοναχές από το Μοναστήρι Αγ. Ιωάννη Προδρόμου στα Ίμαιρα του Πόντου. Η Μονή ήταν εντελώς ερειπωμένη. Το μόνο που υπήρχε ήταν το κτίριο του ναού και μερικές εικόνες. Οι Μοναχές μετέφεραν στη νέα πατρίδα ό,τι μπόρεσαν από την Ι. Μ. Προδρόμου. 

Από εκεί και πέρα το Μοναστήρι άρχισε να ανοικοδομείται, υπό τις ευλογίες του μητροπολίτου Ζιχνών και Νευροκοπίου κυρίου Σπυρίδωνος. Η τρίτη επαναλειτουργία και ανοικοδόμηση της Ιεράς Μονής, άρχισε προ δεκατριών ετών με τον ερχομό εις αυτήν της Καθηγουμένης Μαριάμ Ανδρεάδου μοναχής καταγουμένη εκ Δράμας, μετά την κατά σάρκα μητέρα αυτής Θεοφανούς μοναχής (τρίτες κτητόρισσες της Ιστορικής Μονής) και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την προσθήκη πολλών κτιρίων. 

Τη σημερινή του μορφή οφείλει στις υπεράνθρωπες προσπάθειες της τωρινής Ηγουμένης, που από το 1988 μετέτρεψε τη Μονή σε πραγματικό εργοτάξιο. Είναι το πρώτο γυναικείο μοναστήρι στο χώρο της Μακεδονίας. Σήμερα μονάζουν στη Μονή δεκατέσσερις (14) Μοναχές που ασχολούνται με αγιογραφία, εργόχειρο κ. λ. π. Στους ξενώνες της, μπορούν να διανυκτερεύσουν μόνο οργανωμένα γκρουπ. 

Η Ιερά Μονή Γιορτάζει στις 26 Ιουλίου, στη μνήμη της οσιομάρτυρος Παρασκευής. 

Τηλ. και Fax: 2324071362 και 2324072480. 

Ώρες επισκέψεων: Ανοιχτά καθημερινά από την ανατολή ως την δύση του ηλίου.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ (ΣΙΨΑ) ΔΡΑΜΑΣ

Στο συνοικισμό των Ταξιαρχών Δράμας (Σίψα) πρώτος «οικιστής» και κτήτορας της μονής, κατά το έτος 1930, υπήρξε ο μακαριστός γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης (1901 – 1959), ο νεότερος αναγνωρισμένος Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα. Σήμερα στο σημείο αυτό ανθεί μια πολυπληθής (30μελής) γυναικεία αδελφότητα μοναζουσών, που αποτελεί την Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος.

Με ενέργειες του μακαριστού μητροπολίτου Δράμας κ. Διονυσίου, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 γίνονται τα εγκαίνια και το κτίσιμο της νέας μονής, καθώς και η εγκατάσταση της αδελφότητας σ’ αυτήν.

Οι μοναχές ασχολούνται κυρίως με την αγιογραφία φορητών εικόνων, που ακολουθούν την βυζαντινή παράδοση. Άλλες προσπαθούν να συνεχίσουν την παράδοση του χρυσοκεντήματος με εργόχειρα. Επίσης, υπάρχει πλεκτήριο και κηροπλαστείο. Ηγουμένη είναι η μοναχή Πορφυρία. 

Η Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος βρίσκεται σε μια όμορφη περιοχή, βόρεια της Δράμας, δίπλα στο βουνό Φαλακρό, στο 13ο χιλιόμετρο της οδού Δράμας – Σιδηρόνερου.

Η ζωή του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη και ο τάφος του στη μονή

Ο Άγιος Γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης, κατά κόσμον Αθανάσιος, γεννήθηκε το 1901 στην Αργυρούπολη του Πόντου από ευσεβείς γονείς. Οι γονείς του πέθαναν, όταν ακόμη ήταν βρέφος, και την ανατροφή του ανέλαβε η γιαγιά του. Από πολύ νωρίς έδωσε σημεία της κλίσης του προς το Θεό. Από την Αργυρούπολη μεταβαίνει μαζί με την οικογένεια του παππού του στο Ερζερούμ, όπου δεν μένουν για πολύ. Σε λίγο διάστημα τον βρίσκουμε στον Καύκασο.

Ο παππούς του πεθαίνει και ο μικρός Αθανάσιος μπαίνει σε νέες περιπέτειες. Κάποια στιγμή παραδίδεται στα χέρια ενός Τούρκου κρυπτοχριστιανού. Καθώς ο Αθανάσιος έβοσκε τα ζωντανά, είδε τρείς άντρες που έψελναν ωραία. Εγκατέλειψε το κοπάδι και τους ακολούθησε. Ξαφνικά όμως χαθήκαν κι ο Αθανάσιος άρχισε να κλαίει. Το περιστατικό το πληροφορήθηκε ο κύριος στον οποίο εργαζόταν και τον οδήγησε σε μοναστήρι, όπου το 1917 εκάρη μοναχός. Σε λίγο ξέσπασε η επανάσταση των μπολσεβίκων. Το μοναστήρι λεηλατήθηκε και καταστράφηκε. Οι μοναχοί και οι επίσκοποι, που δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, εκτελέστηκαν. Στο εκτελεστικό απόσπασμα οδηγήθηκε και ο μοναχός Γεώργιος. Η σφαίρα τον βρήκε στο μέρος της καρδιάς. Στο σημείο εκείνο φορούσε ένα εγκόλπιο της Παναγίας, που τον προστάτευσε θαυματουργικά.

Ακολούθησε και δεύτερη απόπειρα εκτέλεσης. Οι σφαίρες τον βρήκαν στα πόδια και τον καταστήσανε ανάπηρο για όλη του τη ζωή. Στη συνέχεια φυλακίζεται και βασανίζεται. Το 1929 έρχεται στην Ελλάδα. Αρχικά εγκαθίσταται στην Κατερίνη, ύστερα στο Κιλκίς για να καταλήξει στο χωριό Ταξιάρχες της Δράμας, όπου με τη βοήθεια των κατοίκων χτίζει πρόχειρα την Ιερά Μονή της Αναλήψεως του Σωτήρος.

Η φήμη του γρήγορα διαδίδεται σ’ όλη τη περιοχή. Οι θεραπευτικές του ικανότητες, τα προορατικά του χαρίσματα, η φιλανθρωπία και το προφητικό του χάρισμα ξεπερνούν τα όρια του νομού Δράμας και φτάνουν σε πολλά σημεία της χώρας μας. Κοιμήθηκε το 1959στους Ταξιάρχες Δράμας και τάφηκε πίσω από το Καθολικό της μονής.

Στη μονή συρρέουν καθημερινά πολλοί πιστοί, όχι μόνο από το εσωτερικό, αλλά και το εξωτερικό, για να προσκυνήσουν τον τάφο του, οποίος ευωδιάζει και για να ζητήσουν την ευλογία του και τη βοήθειά του.

Η αγιοκατάταξη του Οσίου Γεωργίου έγινε το 2008 υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου στην Δράμα.

Τηλ. μονής: 2521045023

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΣΙΦΟΙΝΙΣΣΑΣ

Η Παναγία η Εικοσιφοίνισσα, με την αχειροποίητο θαυματουργό εικόνα της, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Μακεδονίας και είναι το παλαιότερο εν ενεργεία μοναστήρι στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Στο κατάφυτο Παγγαίο, σε υψόμετρο 753 μέτρων, βρίσκεται στα όρια των νομών Σερρών – Καβάλας, αλλά εκκλησιαστικά ανήκει στη Μητρόπολη Δράμας.

Η ίδρυση της μαρτυρικής μονής της Μακεδονίας χάνεται στα βάθη των αιώνων. Πάμπολλες παραδόσεις αναφέρουν ότι ο Άγιος Γερμανός, που ασκήτευε στην Ιερά Μονή Προδρόμου, στον Ιορδάνη ποταμό, εγκατέλειψε την Παλαιστίνη και με όραμα που είδε από άγγελο εκ της Παρθένου, ήρθε στη θέση Βίγλα του Παγγαίου το 518 μ.Χ. Λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει εκεί κοντά μοναστικό οικισμό ο επίσκοπος Φιλίππων Σώζων (5ο αιώνα) που εγκαταλείφθηκε.

Αφού ολοκλήρωσε το πρώτο εκκλησάκι ο Άγιος Γερμανός αναζήτησε στο δάσος ένα ξύλο κατάλληλο για να εικονίσει τη Θεοτόκο, ως ένδειξη ευχαριστίας. Όταν το επεξεργάστηκε και το ετοίμασε ξαφνικά το ξύλο ράγισε και ο άγιος λυπήθηκε και σκέφτηκε να το αφήσει. Τότε ένα «φοινικούν», υπέρλαμπρο δηλαδή, κοκκινωπό φως έλουσε το σχισμένο ξύλο και φάνηκε η Παναγία μας μαζί με το Χριστό και μια φωνή ακούστηκε να του λέει: «Παιδί μου ήλπισε, εγώ είμαι εδώ» και τη στιγμή εκείνη εντυπώθηκε η Παναγία πάνω στο ξύλο. Αυτό το φως έδωσε και το όνομα στην αχειροποίητο εικόνα (εικών – φοίνισσα).

Δεύτερος κτίτορας θεωρείται ο Άγιος Διονύσιος ο Α΄ (15ο αιώνα), ο οποίος παραιτήθηκε από τη θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη και έγινε ηγούμενος της μονής δίνοντας της τη μεγαλύτερη λαμπρότητα.

Κατά την Τουρκοκρατία, η συμβολή της Ιεράς Μονής στη διατήρηση της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού υπήρξε ανεκτίμητη. Η δράση των μοναχών στην ευρύτερη περιοχή προκάλεσε την οργή των Τούρκων, οι οποίοι θανάτωσαν το 1507 και τους 172 μοναχούς. Το μνημείο τους βρίσκεται προ της μονής.

Το 1798, μετά την πρώτη του Πατριαρχία, έμεινε ως εξόριστος στη μονή ο μετέπειτα Εθνομάρτυρας και άγιος Γρηγόριος Ε΄.

Το 1917 οι Βούλγαροι άρπαξαν τα περισσότερα κειμήλια και τα μετέφεραν στη Βουλγαρία, όπου φυλάσσονται μέχρι σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Σόφιας.

Κατά την περίοδο εκείνη των επιθέσεων και αρπαγών των Βουλγάρων, ένας αξιωματικός τους επιχείρησε να συλήσει την Εικόνα της Παναγίας, αλλά τινάχθηκε πίσω και εξέπνευσε, ενώ η μπότα και το πιστόλι του αποτυπώθηκαν στις μαρμάρινες πλάκες του δαπέδου για να ενθυμίζουν πάντοτε το θαύμα. Ακόμα και σήμερα στο μαρμάρινο δάπεδο του Ναού φαίνονται αυτά τα σημεία.

Το 1943 οι Βούλγαροι, στην Κατοχή, εκδίωξαν πάλι τους μοναχούς, έβαλαν φωτιά και κάηκε όλο το μοναστήρι εκτός από το ναό. Η Ιερά Μονή Εικοσιφοίνισσας αφέθηκε έρημη μέχρι την επαναλειτουργία της ως γυναικείου μοναστηριού το 1967, με ενέργειες του μακαριστού Μητροπολίτου Δράμας κ. Διονυσίου (Κυράτσου). Κατά πολλούς, ο μητροπολίτης Διονύσιος υπήρξε ο τρίτος κτίτορας της Ιεράς Μονής Εικοσιφοίνισσας. Σήμερα στη μονή ζουν περίπου 25 μοναχές.

Το επιβλητικό τετράγωνο (20 Χ 20 μέτρα) Καθολικό των Εισοδίων της Θεοτόκου διαθέτει όμορφο τέμπλο, ενώ το Ιερό Βήμα σώζεται από τον 11ο αιώνα. Στο ξυλόγλυπτο επίχρυσο τέμπλο του Καθολικού βρίσκεται η αχειροποίητος και θαυματουργή Ιερά Εικόνα. Εκτός από το ναό, το μοναστήρι επίσης περιλαμβάνει ξενώνες (τρία κτίρια με 200 κρεβάτια), τα κελλιά των μοναζουσών, Τράπεζα, αρχονταρίκι, μουσείο, τα παρεκκλήσια της Αγίας Βαρβάρας (με Αγίασμα) και της Ζωοδόχου Πηγής, εργαστήρια κεντητικής και αγιογραφίας κ.α. Αξιοθαύμαστα είναι και τα δύο μικρά κυπαρίσσια που εδώ και πολλά χρόνια ζουν θαυματουργικά στη στέγη του ναού (στη βάση του μικρού τρούλου).

Η Ιερά Μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας εορτάζει στις 15 Αυγούστου στη μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 14 Σεπτεμβρίου στη μνήμη του τιμίου Σταυρού και στις 21 Νοεμβρίου στη μνήμη των Εισοδίων της Θεοτόκου.

Τηλέφωνο: 2510516581

ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΚΡΑΣΙΟΥ ΑΓΧΙΑΛΟΥ 1η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016

Με τις ευχές και τις ευλογίες της εκκλησίας μας κάθε χρόνο ανοίγει τις πύλες της η γιορτή κρασιού εδώ στην Αγχίαλο.

Το αμπέλι απ’ όπου προέρχεται το ευλογημένο κρασί είναι γνωστό από την Προϊστορική εποχή. Σπέρματα και φύλλα του αμπελιού βρέθηκαν στους τάφους της έκτης χιλιετηρίδας π.Χ. στην Αίγυπτο.

Στην Ελλάδα, στις σπηλιές της Τίρυνθας και του Ορχομενού βρέθηκαν πολλά σπέρματα του αμπελιού. Το αμπέλι στην αρχαία Ελλάδα συνδέθηκε με την λατρεία του Θεού Διόνυσου.

Κατά τους αρχαίους συγγραφείς το αμπέλι φυτεύτηκε για πρώτη φορά στην Αίγυπτο ή σύμφωνα μ’ άλλους στην Ολυμπία και την Αιτωλία. Άλλοι υποστήριξαν πως ήρθε στην Ελλάδα από τις Ινδίες. Το αμπέλι ενέπνεε τους αρχαίους Έλληνες καλλιτέχνες και το αναπαριστούσαν με το Θεό Διόνυσο πάνω σε αγγεία.

Στη Χριστιανική θρησκεία ο Ιησούς Χριστός μεταχειρίζεται στις παραβολές Του τη λέξη «ΑΜΠΕΛΟΣ». Πολλές φορές παρομοίαζε τον Εαυτό Του με άμπελο ή με αμπελουργό, τους μαθητές Του με κλήματα που μόνο κοντά Του μπορούν να ευδοκιμήσουν. 

Στη Χριστιανική υμνολογία πολλές φορές η άμπελος έχει την ένοια του πιστού πλήθους. Γνωστή είναι η παρακλητική ευχή του μητροπολίτη: «Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού και είδε και επίσκεψε την άμπελον ταύτην». 

Στη Χριστιανική καλλιτεχνία πολλές παραστάσεις απεικονίζουν κλήματα και σταφύλια. Περίφημες είναι οι τοιχογραφίες των κατακομβών των πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού. Εκεί η άμπελος συμβολίζει το Χριστό ή τη μέλλουσα ζωή του Παραδείσου. Επίσης σε πολλά βυζαντινά τέμπλα απεικονίζεται η άμπελος με σταφύλια, που τσιμπολογούνται από τα πουλιά.

Στην Ελληνική ποίηση ο Καστοριανός Χριστόπουλος ύμνησε το αμπέλι και το κρασί. Ο ίδιος ο Κύριος στον εν Κανά Γάμο ευλόγησε το νερό και το έκανε κρασί.

Σκοπός της γιορτής κρασιού της Αγχιάλου είναι να προβληθούν τα τοπικά κρασιά και να γίνουν γνωστά όσο είναι δυνατόν σε περισσότερα μέρη.

Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να επιτύχει το στόχο της η γιορτή κρασιού της Αγχιάλου που σήμερα ανοίγει την πύλη της.