ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΓΧΙΑΛΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

 

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ

Υπάρχει, αγαπητοί μου, στον κόσμο η ιδέα, πως η ευτυχία βρίσκεται στα πλούτη, στις δόξες και στα μεγαλεία. Η ιδέα όμως αυτή, όπως δείχνουν πολλά παραδείγματα, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Μπορεί να κατοικεί ο άνθρωπος σε καλύβα και να είναι ευτυχισμένος, μπορεί να κατοικεί σε παλάτια και να είναι δυστυχισμένος. Από τα πολλά παραδείγματα θ’ αναφέρω εδώ ένα, παρμένο μέσα από την ιστορία των αυτοκρατόρων της αρχαίας Ρώμης.

Αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο λεγόμενος Γορδιανός ( 238 – 244 μ.Χ.). Είχε δόξες και τιμές και πλούτη σε μεγάλο βαθμό. Ήταν όμως ευτυχισμένος; Απ’ έξω φαινόταν ευτυχισμένος, αλλά μέσα στο σπίτι του, μέσα στο παλάτι του και προπαντός μέσα στην καρδιά του ήταν ένας από τους πιο δυστυχισμένους ανθρώπους του κόσμου. Γιατί;

Ακούστε το δράμα του αυτοκράτορα αυτού.

Είχε μια μονάκριβη κόρη. Ήταν μια από τις πιο όμορφες νέες και φημιζόταν για την εξυπνάδα της και για την κλίση στα γράμματα. Ξαφνικά η κόρη αρρώστησε, την έπιασε βαθιά μελαγχολία, έπεσε στο κρεβάτι, δεν μιλούσε καθόλου, όταν την έπιανε η κρίση, έκανε πράγματα παράλογα και τρελά, που αναστάτωναν όλο το παλάτι. Έβγαζε τα ρούχα της, φώναζε, έτρεχε, έπεφτε στο νερό και στη φωτιά, κινδύνευε να θανατωθεί.

Ποια ήταν η ασθένεια της κόρης; Ίσως απ’ αυτά που ανέφερα παραπάνω το καταλάβουμε διότι παρόμοια περιστατικά αναφέρονται αρκετά στο Ευαγγέλιο. Την κόρη την βασάνιζε το δαιμόνιο, το οποίο φανερώθηκε μόνο του, γιατί σε κάποια κρίση που την έπιασε άρχισε να φωνάζει και να λέει: Ο Τρύφων, ο Τρύφων! ….. Κανένας δεν μπορεί να με βγάλει από το σπίτι μου, παρά μόνο ο Τρύφων….

Μέσα στο παλάτι δεν υπήρχε άνθρωπος να έχει αυτό τ’ όνομα. Έστειλε ο Γορδιανός στρατιώτες και αξιωματικούς για ν’ ανακαλύψουν τον Τρύφωνα. Επί τέλους, ύστερα από πολλή έρευνα, τον βρήκαν σ’ ένα χωριό να βόσκει χήνες. Ο Τρύφωνας τότε ήταν ένα παλικάρι δεκαεφτά χρονών. Οι στρατιώτες, καθώς είχαν εντολή, τον πήραν, τον ανέβασαν στο άλογο και πήραν τον δρόμο για την Ρώμη. Τρεις μέρες πριν φθάσουν στη Ρώμη, το δαιμόνιο που φώλιαζε στο δυστυχισμένο κορίτσι ούρλιαζε και έλεγε: Αλίμονό μου! Τρεις μέρες ακόμα θα μείνω σ’ αυτό το σπίτι. Έρχεται ο Τρύφωνας, που θα με διώξει.

Το δαιμόνιο συντάραξε για μια ακόμη φορά, πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, το κορίτσι και πριν ακόμα αντικρίσει τον Τρύφωνα, έφυγε, και το κορίτσι ελευθερώθηκε. Χαρά μεγάλη στο παλάτι. Και η χαρά αυτή έγινε ακόμα πιο μεγάλη, όταν έφτασαν οι στρατιώτες που έφεραν τον Τρύφωνα.

Ο βασιλιάς παρακάλεσε τον Τρύφωνα, τον Άγιο αυτό άνθρωπο του Θεού, ν’ αποκαλύψει τη δύναμη και τα μυστήρια του σατανά. Ο Άγιος Τρύφωνας νήστεψε εφτά ημέρες, προσευχήθηκε και πήρε χάρη Θεού ακόμα πιο μεγάλη. Στο πρόσταγμα του Αγίου Τρύφωνα εμφανίστηκε το δαιμόνιο, σαν ένας σκύλος μαύρος και άσχημος, που τα μάτια του έβγαζαν φωτιές. Στην ερώτηση του Αγίου Τρύφωνα, γιατί μπήκε μέσα στην κόρη, το δαιμόνιο απάντησε: ότι δεν ενεργεί μόνο του, αλλά εκτελεί διαταγή του αρχηγού του σατανά, που θέλει να βασανίζει τους ανθρώπους. Σε δεύτερη ερώτηση, ποια εξουσία έχουν οι δαίμονες στα πλάσματα του Θεού, το δαιμόνιο απάντησε: Εμείς καμία εξουσία δεν έχουμε στους ανθρώπους που πιστεύουν στο Χριστό και ζουν σύμφωνα με το άγιο θέλημά του. Τρέμουμε και φεύγουμε μακριά τους. Πηγαίνουμε σ’ εκείνους, που αγαπούν τα έργα μας, δηλαδή στους ειδωλολάτρες, βλάστημους, πόρνους, μοιχούς, κλέφτες, φονιάδες, υπερήφανους, αλαζόνες, που χωρίζονται από τον αληθινό Θεό με τα αμαρτήματά τους και έρχονται σ’ εμάς.

Ο βασιλιάς θαύμασε τον Άγιο Τρύφωνα, τον ευχαρίστησε, του έδωσε δώρα πολλά και διέταξε τον έπαρχο να τον συνοδέψει έως τον τόπο του. Ο Τρύφωνας επιστρέφοντας μοίρασε στους φτωχούς ό,τι του έδωσε ο βασιλιάς. Φτωχός πριν, φτωχός και τώρα ο βοσκός των χηνών.

Ο αυτοκράτορας Γορδιανός σκοτώθηκε σε κάποιο πόλεμο με βαρβάρους. Άλλοι αυτοκράτορες ήρθαν στην εξουσία. Ο τελευταίος απ’ αυτούς ήταν ο Δέκιος. Αυτός ήταν άσπλαχνος, φανατικός ειδωλολάτρης, έγινε ένας από τους αγριότερους διώκτες των χριστιανών. Ήθελε να εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης τ’ όνομα χριστιανός. Με τροχούς, με ξίφη, με σιδερένια νύχια και με άλλα φοβερά κολαστήρια προσπαθούσε να κάμψει την αντίσταση των χριστιανών και να τους κάνει να προσκυνήσουν στα είδωλα.

Ο Άγιος Τρύφωνας, γνωστός για την δράση του, όπως ήταν επόμενο, συνελήφθη από τους πρώτους. Στο κριτήριο όπου, οδηγήθηκε, ο έπαρχος τον ρώτησε πώς ονομάζεται και τι πιστεύει. Τρύφωνας ονομάζομαι, απάντησε, είμαι από τη Λάμψακο της Φρυγίας και πιστεύω στο Χριστό. Ο έπαρχος τότε του είπε: Διαταγή του βασιλιά είναι, όποιος δε σέβεται τους θεούς μας να βασανίζεται σκληρά και να θανατώνεται. Αρνήσου λοιπόν το Χριστό, αν θέλεις να ζήσεις και θυσίασε στους θεούς μας. Δεν θυσιάζω στους θεούς σας, απάντησε με θάρρος ο Τρύφωνας. Προτιμώ το θάνατο από την άρνηση του Χριστού. Ο έπαρχος διέταξε να τον κρεμάσουν στο ξύλο και να τον κτυπούν με τα σπαθιά. Αλλά ο Άγιος Τρύφωνας, αν και υπέφερε πολύ και το αίμα έτρεχε από τις πληγές του, έμεινε σταθερός και ακλόνητος στην πίστη του. Από τη θέση αυτή ο Άγιος Τρύφωνας έλεγξε τους ειδωλολάτρες για την ψεύτικη θρησκεία τους και απέδειξε ότι οι θεοί που λατρεύουν, όχι μόνο είναι ψεύτικοι και ανύπαρκτοι, αλλά σύμφωνα με τους μύθους που πιστεύουν είναι φορτωμένοι και από φοβερά εγκλήματα, φόνους, πορνείες, μοιχείες, κλοπές και προκαλούν τη φρίκη και την αναστροφή κάθε λογικού ανθρώπου. Ω έπαρχε, φώναζε στο τέλος ο Τρύφωνας, ω έπαρχε και οι λοιποί ειδωλολάτρες, αφήστε αυτή την ψεύτικη θρησκεία των ειδώλων και πιστέψετε στον αληθινό Θεό!

Ο Έπαρχος, που άκουσε τα λόγια αυτά, θύμωσε ακόμη πιο πολύ και διέταξε να τον βασανίσουν πιο σκληρά. Τον έδεσαν σε ουρές αλόγων και τον έσυραν στους δρόμους. Το πώς σώθηκε, Θαύμα! Οδηγήθηκε κατόπιν σ’ άλλη πόλη, μεγαλύτερη, τη Νίκαια κι εκεί του κάνανε νέες ανακρίσεις και νέα μαρτύρια, αλλά με αλύγιστο θάρρος ήλεγξε και πάλι την ψεύτικη θρησκεία των ειδώλων, τους αισχρούς θεούς τους και κήρυξε και ομολόγησε για μια ακόμη φορά την αληθινή πίστη. Ήταν άφοβος και ατρόμητος σαν λιοντάρι. Ο τύραννος βαρέθηκε πια, απογοητεύθηκε στην προσπάθειά του να κλονίσει την πίστη του ήρωα αυτού και διέταξε την αποκεφάλισή του. Ο Άγιος δόξασε το Θεό, γιατί έφτασε η ώρα του μαρτυρικού του τέλους και πριν οι στρατιώτες εκτελέσουν τη διαταγή η αγία του ψυχή πέταξε στον ουράνιο κόσμο. Το ιερό του λείψανο, πολύτιμος θησαυρός, μεταφέρθηκε στην πατρίδα του, την Λάμψακο της Μικράς Ασίας.

Αγαπητοί μου χριστιανοί ένα αγροτόπαιδο που βοσκούσε χήνες αξιώθηκε να γίνει νικητής δαιμόνων, άγιος και μάρτυρας, που και μέχρι σήμερα οι γεωργοί μας τον τιμούν ιδιαίτερα και τον παρακαλούν να ευλογεί και να προστατεύει τα γεωργικά τους προϊόντα από κάθε κίνδυνο.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ 31/1/2014

 ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΞΙΩΣΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ

 ΣΧΕΔΙΑΣΗ ΣΤΟ ΚΟΛΛΥΒΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ

 ΤΟ ΚΟΛΛΥΒΟ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ

 ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 1/2/2014

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

Γεννήθηκε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας το 330 μ.Χ. Οι γονείς του Βασίλειος και Εμμέλεια ήσαν άνθρωποι με πολλή ευσέβεια και πλούτη. Αυτοί υπήρξαν κι οι πρώτοι δάσκαλοι κι οδηγοί του στη χριστιανική πίστη. Εξαιρετικά ευεργετικό ρόλο στην ανατροφή του Βασιλείου έπαιξε κι η γιαγιά του Μακρίνη.

Αφού ο Βασίλειος έμαθε τα πρώτα γράμματα  στα σχολεία της πατρίδας του, πήγε για ανώτερες σπουδές στην Κωνσταντινούπολη κι ύστερα στην Αθήνα. Στην πόλη αυτή της σοφίας και της επιστήμης ο Βασίλειος γνώρισε το συμμαθητή του Γρηγόριο το Θεολόγο και συνδέθηκε μαζί του με ιδιαίτερη και παραδειγματική φιλία. Καθ’ όλο το διάστημα των σπουδών τους μέσα στην ξακουστή Αθήνα οι δυο διαλεχτοί νέοι δεν γνώρισαν παρά μόνο δυο δρόμους. Τον ένα, που οδηγούσε στην Εκκλησία και τον άλλο, που τους έφερε στη Σχολή τους.

Μετά τη συμπλήρωση των φιλοσοφικών σπουδών του ο Βασίλειος επέστρεψε στην Καισάρεια κι έγινε δάσκαλος της Ρητορικής. Αυτή την εποχή δέχτηκε και το Άγιο Βάπτισμα σε ηλικία 26 χρόνων. Ο πόθος του να αφιερωθεί στην Εκκλησία τον έκαμε να αφήσει γρήγορα το επάγγελμα της ρητορικής και να αναλάβει ταξίδια σε διάφορες χώρες με σκοπό να γνωρίσει και μελετήσει την πνευματική ζωή των Ασκητών. Τότε επεσκέφθη την Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία και Μεσοποταμία. Η ζωή των Αγίων  των Αγίων αυτών αγωνιστών της αρετής τον είχε συγκινήσει βαθύτατα. Γύρισε στην πατρίδα του και αφού μοίρασε στους φτωχούς ό,τι είχε σε χρήμα, έφυγε για τα ερημητήρια του Πόντου (357 – 362). Εκεί τον επισκέφθηκε ο φίλος του Γρηγόριος και μαζί έζησαν μια ζωή αξέχαστη.  Ζωή προσευχής και μελέτη της Αγίας Γραφής. Στην έρημο όπου ζούσε έγραψε και τα σοφά συγγράμματά του περί μοναχισμού. Μετά από μερικά χρόνια γύρισε πάλι στην πατρίδα του, όπου ο Ευσέβιος, ο επίσκοπος Καισαρείας, τιμώντας τα εξαιρετικά του χαρίσματα, τον χειροτόνησε ιερέα. Μετά το θάνατο του Ευσεβίου τον διαδέχτηκε ο Βασίλειος στο επισκοπικό αξίωμα.

Στη νέα του αυτή θέση ο Άγιος Βασίλειος έδειξε όλα τα μεγάλα χαρίσματα της ψυχής του. Οι πιστοί βρήκαν στο πρόσωπό του τον αληθινό ποιμενάρχη με την πλατιά και μεγάλη καρδιά.

Εφάρμοσε τα λόγια του Ευαγγελίου «ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι». Ότι του έμεινε από την τεράστια οικογενειακή περιουσία έσπευσε να το μοιράσει στους φτωχούς, στους πεινασμένους, στους γυμνούς, στα ορφανά. Για τον εαυτό του κράτησε μόνο ό,τι του χρειαζόταν, για να ζει πολύ λιτά. Τα φιλανθρωπικά του ιδρύματα, νοσοκομεία, πτωχοκομεία και ξενώνες, που είναι γνωστά με το όνομα «Βασιλειάς», δείχνουν το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο του. Η ζωή του ολόκληρη είναι αφιερωμένη για την αγάπη του Θεού και των ανθρώπων. Άρρωστος συνεχώς και πικραμένος από τις διάφορες αιρέσεις, αγωνιζόταν κάθε μέρα για τη σωτηρία του λαού του και τον υπερασπιζόταν.

Η συνομιλία που είχε με τον Μόδεστο, απεσταλμένο του αυτοκράτορα Ουάλη, που υποστήριζε τους Αρειανούς, είναι ενδεικτικός του θάρρους και της αυταπαρνήσεως του Μεγάλου και αληθινού Επισκόπου.

Κάποια μέρα  ο Μόδεστος επεσκέφθηκε το Βασίλειο και με ύφος αυστηρό του είπε :  Ο Μεγαλειότατος μ’ έστειλε να σου πω πώς, όταν αυτός διατάζει, οι άλλοι πρέπει να υπακούουν. Ο αυτοκράτορας διατάζει :  «Να παύσεις να εναντιώνεσαι στο θέλημά του. Να σταματήσεις να καταφέρεσαι εναντίον του Αρειανισμού, αλλιώς είναι αποφασισμένος να επέμβει.  Μπορεί να δημεύσει την περιουσία σου, να σε εξορίσει, να σε βασανίσει και στο τέλος να σε σκοτώσει».

Ο Επίσκοπος τον άκουσε ήρεμα και ατάραχα. Σαν τέλειωσε, με το χαμόγελο στα χείλη τον ρώτησε : «Έχεις  τίποτε άλλο να μου πεις»; Ο Μόδεστος συγχυσμένος από την απάντηση του Δεσπότη, πρόσθεσε : «Και δεν τα φοβάσαι αυτά;» Τότε ο Βασίλειος με το θάρρος που τον διέκρινε είπε στο Μόδεστο : «Πες στο Βασιλιά πως τίποτε απ’ όλα αυτά που είπες, δε με φοβίζει. Δήμευση της περιουσίας μου δε φοβάμαι γιατί η μόνη περιουσία που έχω είναι λίγα βιβλία και αυτό το τριμμένο ράσο. Η εξορία που μου ανάφερες δε με τρομάζει. Τα βασανιστήρια με τα οποία με απειλείς δεν με ταράσσουν γιατί το κορμί μου είναι τόσο αδύνατο, ώστε με την πρώτη πληγή θ’ αφήσει την ψυχή μου να πετάξει κοντά στον Κύριο Θεό μου. Αλλά και ο θάνατος που με απειλείς θα είναι χαρά για μένα και λύτρωση, γιατί θα με ενώσει γρηγορότερα με το Θεό. Ακούγοντας τα λόγια αυτά του Βασιλείου ο Μόδεστος έμεινε άφωνος. Κάποια στιγμή με ταπείνωση άνοιξε το στόμα του και είπε : «Πρώτη φορά στη ζωή μου έχω ακούσει από επίσκοπο τέτοια τολμηρή γλώσσα».

«Ίσως, είπε ο Βασίλειος, και πρώτη φορά στη ζωή σου βρήκες επίσκοπο άξιο της αποστολής του. Εμείς οι χριστιανοί είμαστε πράοι και ταπεινοί. Σεβόμαστε όχι μονάχα τους άρχοντες, αλλά και τον τελευταίο άνθρωπό. Όταν όμως μας θίξουν την πίστη προς τον Θεό  και ζητήσουν να μας κάνουν όργανα της αμαρτίας, τότε από αρνιά, που είμαστε, γινόμαστε λιοντάρια. Τότε η φωτιά, τα θηρία, τα σιδερένια νύχια με τα ξεσχίζουν τις σάρκες και όλα τα είδη του βασανισμού δε με φοβίζουν κι ούτε με τρομάζουν. Ένα πράγμα μόνο με φοβίζει και με τρομάζει, η παρακοή στο θέλημα του Θεού. Ας τα ακούσει όλα αυτά ο Βασιλιάς». Ο Μόδεστος έμεινε έκπληκτος μπροστά στη στάση αυτή του πραγματικού Επισκόπου έφυγε, χωρίς να τολμήσει ποτέ πια ούτε αυτός ούτε ο Βασιλιάς να ενοχλήσουν το Βασίλειο.

Η φωτεινή κι υπέροχη δράση αυτού του μεγάλου διαβάτη της ζωής σταμάτησε δυστυχώς πολύ νωρίς.

Πέθανε την 1^η Ιανουαρίου του 379 μ. Χ. σε ηλικία 49 περίπου ετών. Η τελευταία του φράση ήταν :  «Κύριε, στα χέρια Σου παραδίδω το πνεύμα μου». Στην κηδεία του που έγινε ύστερα από οκτώ ημέρες, ήταν τόσος ο συνωστισμός, που πολλοί άνθρωποι πέθαναν από ασφυξία.

Ο Άγιος Βασίλειος είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους Μεγάλους Πατέρες και Οικουμενικούς Διδασκάλους της Εκκλησίας μας. Μέγας στην πίστη και την αρετή. Μέγας στην σοφία και το έργο το συγγραφικό. Τα πολλά και ποικίλα συγγράμματα, δογματικά, ηθικά, ασκητικά, και παιδαγωγικά θα φωτίζουν όλους τους αιώνες το χριστιανικό κόσμο και θα θαυμάζονται από τους επιστήμονες όλων των εποχών. Μέσα σ’ όλα αυτά διαμάντι είναι η λειτουργία που έγραψε με τις υπέροχες και γεμάτες κατάνυξη ευχές.

Η Εκκλησία μας ονομάζει το Βασίλειο και Ουρανοφάντορα, γιατί με τη διδασκαλία του φανέρωσε στον κόσμο τα μυστήρια των Ουρανών. Η μνήμη του αγιάζει την πρώτη μέρα του έτους. Το υπέρλαμπρο παράδειγμά του θα είναι πάντα υπόδειγμα σε όσους ποθούν και διψούν να ’ναι το πέρασμά τους από τη ζωή αυτή αγέραστο, σταθερό, φωτεινό κι ακατάλυτο μέσα στους χρόνους και τους καιρούς.

Απολυτίκιο  Ήχος  α΄

Εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου, ὡς δεξαμένη τόν λόγον σου· δι’ οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, τήν φύσιν τῶν ὂντων ἐτράνωσας, τά τῶν ἀνθρώπων ἢθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ ὃσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν. 

† ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ

ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΜΑΡΑΓΔΑΚΗΣ.

 

 

 

 

 

 

ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013.

Αυτές τις ημέρες ο ορθόδοξος χριστιανικός κόσμος καλείται να ζήσει για άλλη μια φορά αληθινά το μεγάλο γεγονός της σωτηρίας και της λυτρώσεως των ανθρώπων και του κόσμου από τα δεινά των κακών και του διαβόλου. Καλείται να δεχθεί το μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας και να γεμίσει με θεία χάρη και ευλογία.

Οι Άγιοι Πατέρες μας καλούν να ανοίξουμε τα μάτια της καρδιάς και να μελετήσουμε το μεγάλο αυτό μυστήριο, που κυριολεκτικά άλλαξε τη μορφή του κόσμου.
Ποιος είναι ο σκοπός της ενανθρωπήσεως του Κυρίου; Όλη η διδασκαλία των Πατέρων, για την ενανθρώπηση του Κυρίου περιέχεται στη φράση του Μεγάλου Αθανασίου : «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο, ἵνα τόν ἄνθρωπο δεκτικόν θεότητος ποιῆσῃ». Ο Χριστός δεν ήρθε στη γη, για να μας φέρει απλά μια νέα διδασκαλία, αλλά να μεταδώσει σε μας τη θεία ζωή, τη ζωή του Θεού. Να μας κάνει μετόχους της Θείας Ζωής κατά χάρη. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός κατά χάρη. Αυτό είναι το κεντρικό και ουσιώδες νόημα της μεγάλης αυτής και σημαντικής γιορτής.
Πριν από τη γέννηση του Ιησού Χριστού ο κόσμος ζούσε στο σκοτάδι της απιστίας και της ειδωλολατρίας με φωτεινές εξαιρέσεις.
Η απομάκρυνση των ανθρώπων από το Δημιουργό του, είχε δυσάρεστες συνέπειες στη ζωή του. Όμως ο Θεός δεν εγκατέλειψε το πλάσμα του.
Στον κατάλληλο χρόνο στέλνει στη γη το μονογενή του Υιό, για να σώσει τον κόσμο και τον άνθρωπο. «Ὁ Θεός ἐπί γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαρούχ γ' 38). Ο αόρατος γίνεται ορατός, ο απρόσιτος γίνεται προσιτός, ο Θεός είναι μαζί με τους ανθρώπους. Μέγα και παράδοξον το μυστήριον. Ήλθε στη γη όχι όπως αυτός μπορούσε, αλλά όπως εμείς μπορούσαμε να τον δούμε και να τον καταλάβουμε. Γι' αυτό έγινε άνθρωπος με σάρκα για να επικοινωνήσει καλύτερα με μας. Ο Ιερός Χρυσόστομος τονίζει χαρακτηριστικά : «Πώς έγινε τούτο το εκπληκτικό και αξιοθαύμαστο; Όπως ένας βασιλιάς βγάζει τη βασιλική στολή και σαν απλός στρατιώτης ρίχνεται στη μάχη, για να μην αναγνωρισθεί από τον εχθρό και έτσι πετύχει τη νίκη, έτσι κι ο Χριστός ήρθε με ανθρώπινη μορφή, για να μην αναγνωρισθεί και αποφύγει ο εχθρός τη σύγκρουση μαζί του, αλλά και για να μη φοβίσει τους ανθρώπους, γιατί ήρθε για να τους σώσει και λυτρώσει». Τελικά μια είναι η ουσιαστική εξήγηση της ενανθρωπήσεως του Κυρίου, η αγάπη του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος διατυπώνει πολύ καθαρά αυτή την εξήγηση. «Δια την πολλήν αγάπην, ην ηγάπησεν ημάς», «έκλινεν ουρανούς και κατέβη» . Μαζί με το μεγάλο Απόστολο κάθε πιστός βλέπει πίσω από το ιστορικό και κοσμοσωτήριο γεγονός της γεννήσεως του Κυρίου τη μεγάλη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο και τον κόσμο. Αγάπη που έφθασε μέχρι το Σταυρό. Περιμένουμε τη μεγάλη γιορτή της γεννήσεως. Και ο Υιός του Θεού αναμένει την ανταπόκριση της δικής μας αγάπης. Μας αγάπησε, να τον αγαπήσουμε κι εμείς. Να του ανοίξουμε την καρδιά και τη ζωή μας. Να συνδεθούμε μαζί του. Είναι ασφαλώς η μεγαλύτερη δωρεά του Κυρίου Ιησού. Τα φετινά Χριστούγεννα ας είναι η απαρχή μιας νέας ζωής γεμάτη από τη Χάρη και την ευλογία του Θεού.
Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος 2014.

Ο πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου
† ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ
ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΜΑΡΑΓΔΑΚΗΣ.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ 15/12/2013 ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.