ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ

O Άγιος Τρύφων καταγόταν από τη Λάμψακο της Φρυγίας και έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Γορδιανού (238-244), Φιλίππου (244-249) και Δεκίου (249-251). Προερχόταν από φτωχή οικογένεια και στην παιδική του ηλικία, έβοσκε χήνες για να ζήσει. Συγχρόνως όμως μελετούσε με ζήλο την Αγία Γραφή και εκτελούσε με ευλάβεια τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Έτσι, σιγά-σιγά ο Τρύφων με την ευσεβή φιλομάθειά του, κατόρθωσε όχι μόνο να διδαχθεί ο ίδιος, αλλά και να διδάσκει τις αιώνιες αλήθειες της πίστεώς του. Γρήγορα η ευσεβής ψυχή του δέχθηκε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και ο Θεός αξίωσε τον Τρύφωνα να θαυματουργεί.

Όμως ο Άγιος θεράπευε όχι μόνο κάθε ασθένεια, αλλά και εξάγνιζε τις μολυσμένες από τα δαιμόνια ψυχές. Όταν ο αυτοκράτορας Γορδιανός, πληροφορήθηκε για τις θαυματουργικές ικανότητες του Τρύφωνα, τον παρακάλεσε να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του. O αυτοκράτορας προσπάθησε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, προσφέροντας στον Άγιο αξιώματα και χρήματα, τα οποία όμως ο Τρύφων ευγενικά αρνήθηκε.

Όταν αυτοκράτορας έγινε ο Δέκιος, εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των Χριστιανών. Το 250 μ.Χ. ο Άγιος, επειδή δε λάτρευε τους θεούς της ειδωλολατρικής θρησκείας και ήταν Χριστιανός, συνελήφθη από κάποιον στρατιωτικό που ονομαζόταν Φρόντων (ή Φόρτων) και οδηγήθηκε ενώπιον των επάρχων της Ανατολής, Τιβέριου Γράγχου και Κλαυδίου Ακυλίνου στη Νίκαια της Βιθυνίας. Ο μάντης Πομπηϊανός τον παρουσίασε στους ηγεμόνες.

Ο Άγιος Τρύφων ομολόγησε με θάρρος την πίστη του. Τότε υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. Του κατατρύπησαν με σπαθιά όλο του το σώμα, έπειτα τον έδεσαν από τα πόδια σε άλογα και τον έσυραν, σε ώρες φοβερού ψύχους, σε δύσβατες και πετρώδεις τοποθεσίες. Εκείνος προσευχόταν και έλεγε: «Κύριε, μην τους καταλογίσεις αυτή την αμαρτία». Μετά το φρικτό μαρτύριο τον ρώτησαν αν σωφρονίσθηκε και ήθελε να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Μάρτυρας του Χριστού απάντησε τότε στον έπαρχο Ακυλίνο: «Ανόσιε και κακών αρχηγέ, είναι δυνατόν να είσαι σωφρονισμένος, όταν είσαι μεθυσμένος από τον διάβολο; Εγώ πάντοτε περνάω το βίο μου με σωφροσύνη, γιατί έχω το Χριστό βοηθό της ελπίδας μου». 

Ύστερα από αυτό τον έκλεισαν στο δεσμωτήριο με σκοπό να του δώσουν διορία, για να απαλλαγεί από την «άνοια» αυτού και να αρνηθεί την πίστη του στον Χριστό. Λίγες ημέρες μετά ο έπαρχος κάλεσε τον Άγιο και τον ρώτησε εάν το διάστημα του χρόνου και τα βασανιστήρια τον έπεισαν να θυσιάσει στους θεούς. Ο Άγιος και πάλι ομολόγησε με πνευματική ανδρεία το Όνομα του Θεού. Τον έσυραν τότε γυμνό πάνω σε σιδερένια καρφιά, κατόπιν τον μαστίγωσαν και στη συνέχεια του έκαψαν με λαμπάδες τα πλευρά. Στο τέλος, μόλις ο Μάρτυρας παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό λέγοντας το «Κύριε Ιησού Χριστέ, δέξαι το πνεύμα μου», απέκοψαν την τίμια κεφαλή αυτού. 

Οι Χριστιανοί παρέλαβαν το τίμιο λείψανο του Μάρτυρος και αφού το έχρισαν με πολύτιμα μύρα και το τύλιξαν σε σινδόνα, το κατέθεσαν σε λάρνακα και το απέστειλαν στην πόλη της Λαμψάκου κατά την επιθυμία του. 

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τρυφὴν τὴν ἀκήρατον, ἰχνηλατῶν ἐκ παιδός, βασάνους ὑπήνεγκας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤθλησας ἄριστα ὅθεν τὴν τῶν θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, λύτρωσαι πάσης βλάβης, καὶ παντοίας ἀνάγκης, Τρύφων Μεγαλομάρτυς, τοὺς σὲ μακαρίζοντας.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ

 ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΞΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ

 ΤΟ ΚΟΛΥΒΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΞΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΓΙΟΡΤΗ ΚΡΑΣΙΟΥ ΑΓΧΙΑΛΟΥ (3-9-2015)

Με τις ευχές και τις ευλογίες της εκκλησίας μας κάθε χρόνο ανοίγει τις πύλες της η γιορτή κρασιού εδώ στην Αγχίαλο.
Το αμπέλι απ’ όπου προέρχεται το ευλογημένο κρασί είναι γνωστό από την Προϊστορική εποχή. Σπέρματα και φύλλα του αμπελιού βρέθηκαν στους τάφους της έκτης χιλιετηρίδας π.Χ. στην Αίγυπτο.
Στην Ελλάδα, στις σπηλιές της Τίρυνθας και του Ορχομενού βρέθηκαν πολλά σπέρματα του αμπελιού. Το αμπέλι στην αρχαία Ελλάδα συνδέθηκε με την λατρεία του Θεού Διόνυσου.
Κατά τους αρχαίους συγγραφείς το αμπέλι φυτεύτηκε για πρώτη φορά στην Αίγυπτο ή σύμφωνα μ’ άλλους στην Ολυμπία και την Αιτωλία. Άλλοι υποστήριξαν πως ήρθε στην Ελλάδα από τις Ινδίες. Το αμπέλι ενέπνεε τους αρχαίους Έλληνες καλλιτέχνες και το αναπαριστούσαν με το Θεό Διόνυσο πάνω σε αγγεία.
Στη Χριστιανική θρησκεία ο Ιησούς Χριστός μεταχειρίζεται στις παραβολές Του τη λέξη «ΑΜΠΕΛΟΣ». Πολλές φορές παρομοίαζε τον Εαυτό Του με άμπελο ή με αμπελουργό, τους μαθητές Του με κλήματα που μόνο κοντά Του μπορούν να ευδοκιμήσουν.
Στη Χριστιανική υμνολογία πολλές φορές η άμπελος έχει την ένοια του πιστού πλήθους. Γνωστή είναι η παρακλητική ευχή του μητροπολίτη: «Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού και είδε και επίσκεψε την άμπελον ταύτην».
Στη Χριστιανική καλλιτεχνία πολλές παραστάσεις απεικονίζουν κλήματα και σταφύλια. Περίφημες είναι οι τοιχογραφίες των κατακομβών των πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού. Εκεί η άμπελος συμβολίζει το Χριστό ή τη μέλλουσα ζωή του Παραδείσου. Επίσης σε πολλά βυζαντινά τέμπλα απεικονίζεται η άμπελος με σταφύλια, που τσιμπολογούνται από τα πουλιά.
Στην Ελληνική ποίηση ο Καστοριανός Χριστόπουλος ύμνησε το αμπέλι και το κρασί. Ο ίδιος ο Κύριος στον εν Κανά Γάμο ευλόγησε το νερό και το έκανε κρασί.
Σκοπός της γιορτής κρασιού της Αγχιάλου είναι να προβληθούν τα τοπικά κρασιά και να γίνουν γνωστά όσο είναι δυνατόν σε περισσότερα μέρη.
Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να επιτύχει το στόχο της η γιορτή κρασιού της Αγχιάλου που σήμερα ανοίγει την πύλη της.