Κυριακή των Βαΐων απόγευμα 28 Απριλίου 2024. Ακολουθία του Νυμφίου (όρθρος Μεγάλης Δευτέρας) στην ενορία Αγίου Γεωργίου Αγχιάλου Θεσσαλονίκης.

 

Κυριακή των Βαΐων 28 Απριλίου 2024 στην ενορία Αγίου Γεωργίου Αγχιάλου Θεσσαλονίκης.

Πώλῳ καθίσας, ὁ λόγῳ τείνας πόλον,

Βροτοὺς ἐκζητεῖ λῦσαι τῆς ἀλογίας.

    Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη.

    Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ».

    Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση.

    Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.

Παρασκευή 19 Απριλίου 2024 ο Ακάθιστος Ύμνος στην ενορία Αγίου Γεωργίου Αγχιάλου Θεσσαλονίκης.

    Αξιωνόμαστε και φέτος να κλείσουμε τον κύκλο των Χαιρετισμών της Παναγίας μας, με την ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου. Υμνολογήσαμε την Πάναγνο Μητέρα του Κυρίου μας και Μητέρα όλων των ανθρώπων. Τις απευθύναμε δεκάδες "Χαίρε" δοξάζοντας το Θεό για τις δωρεές που απολαμβάνουμε από την Άχραντο, Αειπάρθενο, Θεοτόκο.

    Τις προσφέραμε ευχαριστίες αναγνωρίζοντας την συνδρομή της στην σωτηρία των ανθρώπων και εκφράσαμε την ευγνωμοσύνη μας για την προστασία που μας παρείχε στις μέχρι τώρα δύσκολες στιγμές μας.

    Απόψε κλείνουμε τις ευχαριστίες και υμνολογίες μας προς την Πρόξενο της σωτηρίας μας και Υπέρμαχο Στρατηγό μας, την Παναγία μας και ανανεώνουμε το ραντεβού μαζί της κάτω από τον Σταυρό του Υιού της, εκεί που θα βιώσει το πόνο της πύρινης ρομφαίας στην καρδιά της, με το μαρτύριο και θάνατο του Υιού και Θεού της και Θεού και Σωτήρος όλων μας. Και θα 'χει η συνάντηση αυτή μαζί της χαρακτηριστικά όμοια μ' εκείνα που 'χε η συνάντησή μας όλο αυτό το διάστημα τα βράδια της Παρασκευής. Κι εκεί θα της αναγνωρίσουμε το σπουδαίο ρόλο της ως Μητέρα του Θεού μας, του Κυρίου μας, του Χριστού μας. Και θα την παρακαλέσουμε κι εκείνες τις φοβερές στιγμές του σταυρικού μαρτυρίου του Υιού και Λόγου του Θεού να μεσιτεύσει προς αυτόν για να αφήσει να λουστούν οι ψυχές μας από το λυτρωτικό αίμα που θα τρέξει απ' το Σταυρό του άξιοι και ανάξιοι και να μας αξιώσει όχι μόνο να γιορτάσουμε τα Πάθη και την Ανάστασή του, αλλά να συσταυρωθούμε και να συναναστηθούμε μαζί του, απολαμβάνοντας την σωτηρία μας, απόρροια της δικής του δόξας.

    Με τον Ακάθιστο Ύμνο αναζωπυρώθηκε η πίστη μας στο Θεό, γιατί μέσα από αυτόν βλέπουμε πως πραγματοποιείται η προαιώνια βούληση του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.

    Ο Θεός για να ανεβάσει εμάς στον ουρανό, αλλά και για να κατεβεί ο ίδιος στη γη χρησιμοποίησε ως σκάλα ως γέφυρα έναν συγγενή μας, όμοιο με εμάς άνθρωπο την Παρθένο Μαρία. Ως εκ τούτου αντιλαμβανόμαστε λοιπόν αδελφοί μου, ότι έχουμε να κάνουμε με ένα δικό μας άνθρωπο, που μας καταλαβαίνει, που ασχολείται με την φροντίδα μας και μας αγαπά. "Την Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός εν ύμνοις μεγαλύνομεν" προσάπτοντες ταυτοχρόνος ικεσία να είναι για όλους εμάς "προς Θεόν παρρησία", "Παραδείσου θυρών ανοικτήριον", "ελπίς αγαθών αιωνίων" και να κατευθύνει τα βήματά μας σε δρόμους σωτηρίας. Αμήν!

Τέταρτοι χαιρετισμοί πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο 12 Ἀπριλίου 2024 στήν ἐνορία Ἁγίου Γεωργίου Ἀγχιάλου Θεσσαλονίκης

    «Ρῦσαι ἡμᾶς πειρασμοῦ, βαρ­βα­ρικῆς ἁλώσεως καί πάσης ἄλλης πληγῆς, διά πλῆθος, Κόρη, παρα­πτώ­σεων, ἐπιούσης βροτοῖς ἁμαρ­τάνουσιν».

    Αἰῶνες τώρα, ἀπό τήν ἡ­μέ­­ρα κα­τά τήν ὁποία οἱ κάτοικοι τῆς βα­σιλίδος τῶν πόλεων, ὄρθιοι ἐνώ­πιον τῆς θαυματουργοῦ εἰκό­νος τῆς Θεομήτορος πού εἶχαν λι­τα­νεύσει στά τείχη τῆς Κωνστα­ντι­­νου­πόλεως, ἱκετεύοντάς την νά λυ­τρώσει ἀπό τούς ἐχθρούς τήν πόλη καί τήν αὐτοκρατορία, ἀνέ­πε­μπαν «τῇ Ὑπερ­μάχῳ τά νικη­τή­ρια» καί τήν εὐχαριστοῦσαν γιά τή θαυμαστή σωτηρία πού τούς δώ­ρησε, ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος, οἱ Χαι­ρετισμοί τῆς Παναγίας μας, ἐπανα­λαμ­βά­νονται κάθε Πα­ρα­σκευή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακο­στῆς καί μᾶς συγκινοῦν ὅλους βαθύτατα.

    Μᾶς συγκινοῦν ὄχι μό­νο γιατί τά «χαῖρε» καί τά ὑπέροχα ἐγκώ­μιά του πρός τήν Παναγία μητέρα μας ἐκφράζουν μέ τρόπο ἀνυπέρ­βλητο τά αἰ­σθή­ματα τῶν καρδιῶν μας, ἀλλά καί γιατί διατυπώνουν μέ μο­­ναδική ἀκρί­βεια ὅλα ὅσα ὁ κα­θέ­νας ἀπό μᾶς θέλει νά πεῖ καί νά ζητή­σει ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτό­κο.

    Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τόν κα­νόνα τοῦ Ἀκαθίστου, πού ψά­λου­με κάθε Παρασκευή πρίν ἀπό τούς Χαιρετισμούς. Ὁ ἱερός ὑμνο­γρά­φος, ὁ ἅγιος Ἰωσήφ, γνωρίζει ἀπό προσωπική ἐμπει­ρία τά βάθη τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς. Γνωρίζει τίς δυσκολίες καί τά ἐμπόδια πού ἀντιμετωπίζει ὁ κάθε ἄνθρωπος στήν ἐπίγεια πο­ρεία του, γνωρίζει τίς ταλαιπωρίες πού ὑφίσταται, γιατί τίς ἔζησε καί τίς ἀντιμετώ­πι­σε καί ὁ ἴδιος στίς πολυάριθμες περιπέτειες τῆς ζωῆς του.

    «Ρῦσαι ἡμᾶς πειρασμοῦ, βαρβα­ρι­κῆς ἁλώσεως καί πάσης ἄλλης πλη­γῆς, διά πλῆθος, Κόρη, παρα­πτώ­σεων, ἐπιούσης βροτοῖς ἁμαρ­τάνουσιν».

    Γλύτωσέ μας, λέγει, Κόρη, ἀπό τόν πειρασμό μιᾶς ἁλώσεως ἀπό βαρ­­βά­ρους ἀλλά καί ἀπό κάθε ἄλ­λη πλη­γή, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ τούς ἀν­θρώ­πους ἐξαιτίας τοῦ πλή­θους τῶν παραπτωμάτων τους.

    Ἡ σχέση τῆς ἁμαρτίας μέ τίς δο­κι­μασίες καί τίς συμφορές πού πλήττουν τούς ἀνθρώπους εἶναι ἕνα θέμα πού ἐπα­νέρ­­χεται συχνά, ἀλλά καί συχνά παρεξηγεῖται. Για­τί δέν εἶναι ὁ Θε­ός πού τιμωρεῖ τόν ἄνθρωπο γιά τίς ἁμαρτίες του, ὅπως κάποιοι νομίζουν, ἀλλά εἶ­ναι οἱ ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου πού τόν κάνουν νά ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Θεό καί τήν χάρη του. Εἶναι ἐκεῖνες πού κά­νουν τόν Θεό νά ἀποστρέφει τό πρόσωπό του ἀπό αὐτές καί ἀπό τόν ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος τίς διαπράττει. Καί, ὅπως λέ­γει ὁ προφητάναξ καί ψαλμω­δός Δα­βίδ πρός τόν Θεό, «ἀπο­στρέψα­ν­τός σου τό πρόσωπον ταραχθήσο­νται» τά σύμπαντα.

    Σέ αὐτό ὅμως ἀκριβῶς τό σημεῖο ἔγκειται καί ὁ ρόλος καί ἡ συμ­βολή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου. Ὅταν ἐμεῖς, δηλαδή, μέ τήν πα­ρα­κοή μας στό θέ­λη­μα τοῦ Θεοῦ καί τίς ἁμαρτίες μας ἀπομακρυνό­με­θα ἀπό τήν ἀγάπη καί τήν προ­στα­σία τοῦ Θεοῦ, ὅταν μέ τίς λαν­θασμέ­νες ἐπιλογές μας, μέ τά πά­θη καί τίς κακίες μας ἀναγκά­ζου­με τόν Θεό νά ἀποστρέψει τό πρό­σωπό του, τότε εἴμεθα ἐκτε­θει­μένοι σέ ὅλους τούς κινδύνους καί σέ ὅλες τίς ἀπειλές, πού συχνά μη­χα­νεύ­εται ὁ διάβολος γιά νά καυ­χη­θεῖ στή συνέχεια λέγοντας ὅτι «ἴσχυ­σα πρός αὐτόν». Τόν νί­κησα, τόν ἐξουθένωσα, τόν συνέ­τρι­ψα.

    Καί ὁ ρόλος της Παναγίας μας εἶ­ναι ὁ ρόλος τῆς μητέρας καί τῆς με­­­σίτριας. Ὡς στοργική μητέρα με­σιτεύει στόν Θεό γιά χάρη μας· τόν παρακαλεῖ νά μήν μᾶς ἀφήσει μό­νους καί νά μήν μᾶς στερήσει τή χά­ρη του, ἔστω καί ἄν ἐμεῖς εἴ­με­θα ἐκεῖνοι πού ἀπομακρυνθή­κα­με ἀπό αὐτόν. Παρακαλεῖ τόν Θεό νά μήν ἐπιτρέψει νά δοκιμα­σθοῦ­με καί νά καταστραφοῦμε γιά νά κα­ταλάβουμε τό σφάλμα μας καί νά μετανοήσουμε, ἀλλά νά μᾶς δεί­ξει τό ἔλεός του καί τήν εὐ­σπλαγ­χνία του. Παρακαλεῖ τόν Θεό νά μᾶς λυ­­πηθεῖ καί νά ἀποσοβή­σει τόν κίν­δυ­νο πού μᾶς ἀπειλεῖ ἐξαιτίας τῆς δικῆς μας ἀπερι­σκε­ψίας καί ἀπο­μακρύνσεως ἀπό τή θεία χάρη του.

    Βέβαια οἱ πρεσβεῖες καί ἡ με­σι­τεία τῆς Παναγίας μας δέν μᾶς ἀπαλ­λάσσουν ἀπό τήν προσπάθεια καί τόν ἀγώνα πού πρέπει καί ἐμεῖς νά κά­νου­με γιά νά μένουμε κοντά στόν Χριστό, ἀπό τόν ἀγώνα μας κατά τῆς ἁμαρτίας ἡ ὁποία μᾶς ἀπο­μα­κρύνει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν προστασία του.

    Ἀντίθετα μάλιστα, θά πρέπει μέ κάθε τρόπο νά ἐπι­διώ­κουμε ἡ ζωή μας νά εἶναι τέ­τοια, ὥστε νά μήν ἀπομακρυνό­μα­στε ἀπό κοντά του, νά μήν ἀπομα­κρυ­νό­μαστε μέ τίς ἐπιλογές μας ἀπό τήν πίστη μας καί ἀπό τήν Ἐκ­κλησία μας. Γιατί, ὅταν ἐμεῖς ἀγωνιζό­μαστε νά μένουμε κοντά στόν Χριστό, τότε καί ἡ Παναγία μας μεσιτεύει πολύ πε­ρισ­σότερο γιά χάρη μας στόν Υἱό της καί δέ­χε­ται μέ χαρά τήν ἱκεσία πού τῆς ἀπευθύνουμε μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο: «Ρῦσαι ἡμᾶς πει­ρα­­σμοῦ, βαρ­βαρι­κῆς ἁλώ­σεως καί πάσης ἄλ­λης πλη­γῆς, διά πλήθους, Κόρη, πα­­ρα­πτώσεων ἐπι­ούσης βρο­­τοῖς ἁ­μαρ­τάνουσιν».

    Αὐτή τή δέηση τῆς ἀπευθύναμε καί ἐμεῖς ἀπόψε.

     Εὔχομαι ἀπό καρ­δίας ἡ Παναγία μας, πού δέχεται μέ ἰδιαίτερη χαρά καί ἀγάπη τούς ὕμνους ἀπό τά χείλη μας, νά μᾶς προστα­τεύει ὅλους καί νά μᾶς διαφυλάσσει πά­ντοτε ἀπό κά­θε κακό, ἀπό κάθε κίνδυνο καί ἀπό κάθε ἀνάγκη.