Τέταρτη στάση των χαιρετισμών 28 Μαρτίου 2025 στην ενορία Αγίου Γεωργίου Αγχιάλου Θεσσαλονίκης.

    Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί από μόνος του να απαλλαγή από το βάρος της αμαρτίας. Κανένας μας δεν μπορεί από μόνος του να καθαρίσει τη βρωμιά που δημιουργεί η κακία, η πονηρία, ο εγωισμός, η υπερηφάνεια, η κενοδοξία, η φιλαργυρία και το σύνολο των παθών. Μόνον ο Θεάνθρωπος Κύριος, ο Ιησούς Χριστός το μπόρεσε με τη θυσία Του πάνω στο Σταυρό. Το Θεανθρώπινο εκείνο αίμα που έρευσε πάνω στο Γολγοθά…. με αυτό ξεπλένει τον ρύπο και την ενοχή της κάθε αμαρτίας. Της πιο μεγάλης, της πιο βαριάς, της αμαρτίας του συνόλου των ανθρώπων.

    Είναι ο Σωτήρας, ο Λυτρωτής, είναι η Ζωή, το Φως, η Ανάστασις.

    Και αυτή τη δωρεά, τη λύτρωση και τη σωτηρία την χρωστάμε στην Παναγία μας, γιατί αυτή γέννησε τον Θεάνθρωπο Κύριον, το Σωτήρα του κόσμου, δια μέσου του οποίου επραγματώθη η πνευματική και ηθική κάθαρση του όλου ανθρώπου. Πόση ευγνωμοσύνη λοιπόν, οφείλουμε στην Κυρία Θεοτόκο! Εάν δεν έλεγε το «ναι» στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, δηλαδή αν δεν έλεγε τις φράσεις «Ιδού η δούλη Κυρίου, γεννητό μου κατά το ρήμα σου», δε θα είχε γεννηθεί ο Υιός της, ο Θεάνθρωπος Κύριος, ο Ιησούς Χριστός μέσα απ’ τα σπλάχνα της. Και όλοι μας θα βρισκόμασταν κάτω απ’ το βάρος της αμαρτίας, κάτω απ’ την τυραννίαν του διαβόλου, κάτω από την εξουσίαν του θανάτου. Γι’ αυτό και τόσα εγκώμια στην Παναγία μας. Γι’ αυτό τόσοι ύμνοι και ωδές πνευματικές. Γι’ αυτό και τόσο μεγάλο και αμέτρητο το πλήθος των θεοτοκίων. Η θέση της στην Εκκλησία μας, στους ναούς μας, είναι δεξιά του Υιού της. Το βλέπετε εδώ στο ιερό τέμπλο… όπως σας βλέπω εγώ και όπως είναι η εικόνα του Κυρίου, δεξιά της είναι η Παναγία μητέρα Του.

  Η Παναγία μας αδελφοί μου, η Υπεραγία Θεοτόκος, είναι η σωτηρία όλου του κόσμου γιατί γέννησε τον Σωτήρα του κόσμου, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Η Παναγία μας είναι η ολόφωτη εκείνη λαμπάδα που λάμπει περισσότερο από επτά ήλιους μαζί, φωτίζοντας με τη θεομητορική της λάμψη ολόκληρη της οικουμένη. Όταν τρέχουμε κοντά της, όπως το κάναμε και σήμερα το βράδυ, τώρα, που τρέξαμε για ν’ ακούσουμε και να ψάλλουμε τους χαιρετισμούς της…και αυτό όταν το κάνουμε βέβαια με πίστη και με ευλάβεια, με ταπεινό το φρόνημα και με καρδιά συντετριμμένη, τότε δεν θα μας απορρίψει ποτέ. Είναι η Μητέρα μας, είναι η παρηγοριά μας, είναι η προστασία μας. Και αυτό το βεβαιώνει η ορθόδοξη εκκλησιαστική μας υμνολογία όταν ψάλλει «πάντων προστατεύεις Αγαθή». Όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας είναι βοηθοί μας, αλλά απ’ όλους περισσότερον η Παναγία μας. Διότι Εκείνη έχει το πλήθος των οικτιρμών και μάλιστα για όλους εμάς που είμεθα αμαρτωλοί, του κόσμου τούτου. Γι’ αυτό και δεν παύει να μεσιτεύει στον Υιόν της, να Τον παρακαλεί, να Τον ικετεύει για το φωτισμό μας, για τη διόρθωσή μας, για τη σωτηρία μας. Και ο Υιός της, ο Θεάνθρωπος Κύριος, έχει μεγάλη τη χαρά όταν τον παρακαλεί η Παναγία Μητέρα Του διότι δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού αλλά τη σωτηρία του. Γι’ αυτό και μας την έφερε στον κόσμο, γι’ αυτό και μας την χάρισε. Για να την έχουμε σαν μέσο σωτηρίας, σαν σανίδα σωτηρίας, σαν κλίμακα του Ιακώβ, σαν γέφυρα που μας οδηγεί από την γη στον ουρανό. «Και Σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξει τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων, ο Υιός σου, παρακαλούμεν σε Παρθένε βοήθησόν με εν τάχει». Να η διαβεβαίωσις από τις παρακλήσεις μας το Δεκαπεντάυγουστο. Μέσο σωτηρίας όμως είναι και τα Πανάγια Μυστήρια, τα Πανάγια Μυστήριά μας. Μέσο σωτηρίας και ο πνευματικός μας στην ιερά εξομολόγηση. «Χαίρε λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν..».

  Σφάλλουμε; Δια πρεσβειών της Παναγίας μας μητρός στον πνευματικό να τρέξουμε. Ας σφάλουμε, αμαρτάνουμε…ναι, αμαρτάνουμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, τότε λιμάνι σωτηρίας είναι η ιερά εξομολόγησις με μετάνοια αληθινή. Ναι αδελφοί μου, ο ανεξίκακος Υιός της Παρθένου, ο μακρόθυμος Υιός της Παναγίας, ο φιλάνθρωπος Υιός της Θεοτόκου, μας δώρισε πλούσια τα μέσα σωτηρίας και τα πρώτα είναι το Βάπτισμα και το Χρίσμα, η Θεία Κοινωνία και η ιερά εξομολόγηση. Και τα χορηγεί σε όλους μας μικρούς και μεγάλους, άντρες και γυναίκες, νέους, γέρους και παιδιά, δικαίους και αδίκους, πονηρούς και αγαθούς, καλούς και κακούς, αμαρτωλούς και εναρέτους. Και μας στέλνει και βοηθούς για αυτό το φωτισμό όλους τους αγίους.

  Γι’ αυτό και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς φώναζε μέρα – νύχτα «Υπεραγία Θεοτόκε φώτισον το σκότος της ψυχής μου»! Ας το φωνάζουμε λοιπόν κι εμείς. Αλλά και το «Θεοτόκε Παρθένε, Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου, ευλογημένη Συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών».

    Γι’ αυτό, ας εκμεταλλευτούμε την παρρησία της στον Υιόν της, τον Χριστό, τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας. Ν’ αρπάξουμε αυτήν την ευκαιρία που μας δίδεται σε κάθε στιγμή της ζωής μας, και με τις πρεσβείες της να τρέξουμε να πλύνουμε τη συνείδησή μας με μετάνοια και συντριβή.

Ναι, Παναγία μας, ναι Υπεραγία Θεοτόκε, «την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπιν σου».

Αμήν.

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου 25 Μαρτίου 2025 στην ενορία Αγίου Γεωργίου Αγχιάλου Θεσσαλονίκης.

    «Εὐαγγελίζου γῆ χαράν μεγάλην». Μ' αυτόν τον ύμνο δο­νούνται οι ναοί των Χριστιανών και πάλλονται οι ψυχές των Ορθοδόξων Ελλήνων σήμερα, του Ευαγγελισμού την ήμερα. Είναι για μας διπλή γιορτή, διπλή ή σωτηρία, διπλή ελευθε­ρία, διπλή ανάσταση.

  Γιορτάζομε τη λύτρωση απ' τη πνευματική δουλεία, στην οποία πέσαμε απ' την ήμερα της παρακοής των Πρωτοπλά­στων. Απ' την ήμερα του φοβερού προπατορικού αμαρτήμα­τος. Όμως ο Θεός έπλασε ελεύθερο τον άνθρωπο. Ελεύθερο και αυτεξούσιο θέλησε ο Θεός το τελειότερο δημιούργημα Του τον άνθρωπο.

    Και η μεγάλη πατρική αγάπη Του, όσο και αν πληγώθηκε απ' την παρακοή, βρήκε τον τρόπο της λυτρώσεως. Απ' την πρώτη αυτή στιγμή της αμαρτίας έδωκε την υπόσχεση ότι θα έστελνε το Λυτρωτή. Και την ίδια αυτή επίσημο διαβεβαίωση και παρηγοριά έδωκε σε πολλούς και μεγάλους εκπροσώπους του Ιουδαϊκού έθνους. Και τέλος, ήρθε η ημέρα, που έρχεται στην Ναζαρέτ ό Γαβριήλ ο Αρχάγγελος, για να φέρει τη με­γάλη είδηση, ότι ήρθε στη γη ό Λυτρωτής. Ω! δεν μπορούσε να έρθει είδηση καλλίτερη στον κόσμο. Ότι υπεσχέθη ο Θεός, ότι πόθησαν γενεές ανθρώπων, γίνεται πραγματικότης. Αυτό το χαρούμενο άγγελμα, αυτή την είδηση της μοναδικής, της γενικής, της κοσμοϊστορικής σωτηρίας των ανθρώπων ονομάσαμε Ευαγγελισμό και γιορτάζομε σήμερα. «Εὐαγγελίζου γῆ χαράν μεγάλην, αἰνείτε ουρανοί Θεοῦ τήν δόξαν».

    Αλλά για μας τους ορθοδόξους Έλληνας, διπλή είναι ή γιορτή. Γιορτάζομε την ίδια μέρα του Έθνους την Ελευθερία. Ένωσε η θεία πρόνοια τις μεγάλες αυτές γιορτές του ορθοδό­ξου Ελληνισμού. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα απόλυτη, ότι η πνευματική ελευθερία, η θερμή πίστη των υποδού­λων Ελλήνων στο Θεό προπαρασκεύασε και επέτυχε την εθνι­κή Ελευθερία.

    Τετρακόσια χρόνια δούλεψε σκληρά η Εκκλησία για να κρατήσει στην ψυχή των Χριστιανών Ελλήνων άσβεστη την πίστη στο Χριστό και την αγάπη στην πατρίδα. Δεν υπήρχε καμία άλλη δύναμη, να στηρίξει τον υπόδουλο ελληνισμό, ανάμεσα στις πιέσεις των βαρβάρων και τους εξισλαμισμούς. Δεν υπήρχε Κράτος, δεν υπήρχε εξουσία. Η Εκκλησία έμει­νε Μητέρα και προστάτις των απροστάτευτων. Στο πρόσωπο του Πατριάρχη και των αρχιερέων έβλεπε ο Χριστιανός τον αυτοκράτορα, που άφησε μαρμαρωμένο στη δοξασμένη πόλη των ονείρων του. Στο πρόσωπο του Ιερέως έβλεπε τον δάσκα­λο, που τον δίδασκε στο κρυφό σχολείο για την πίστη και την πατρίδα.     Αυτή η απλή κατήχηση γιγάντωσε ψυχές και ανέδει­ξε Νεομάρτυρες στα χρόνια της σκλαβιάς και δίδαξε τον Έλ­ληνα να πολεμά «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία». Η πίστη προπαρασκεύασε την επανάσταση. Δεν οφείλεται σε απλή σύμπτωση η κήρυξη της ε­πανάστασης κατά την ημέρα του Ευαγγελισμού. Οι ίδιοι οι αγωνιστές θέλησαν να αρχίσουν τον αγώνα με την ευλογία του Θεού. Απ' το Μοναστήρι τής Αγίας Λαύρας ξεκίνησαν. Το Λάβαρο τής Εκκλησίας πήραν στα χέρια τους σημαία. Την ευλογία του αρχιερέα Γερμανού εζήτησαν γονατιστοί κι έτσι κήρυξαν την επανάσταση. Οι ψυχές τους ήταν ηφαίστεια πίστεως και αγάπης στην πατρίδα. Και στον αγώνα στάθηκε η Εκκλησία πρωτοπόρος. Το ράσο ανέμισε δίπλα στη φουστανέλα. Ό Αθανάσιος Διάκος σουβλίστηκε ζωντανός. Ό Παπαφλέσσας έπεσε μαχόμενος. Ό Πατριάρχης Γρηγόριος Ε' κρεμάστηκε απ' τούς Τούρκους και μία ολόκληρη σειρά άλ­λων κληρικών, ακολούθησε το δρόμο του μαρτυρίου. Έτσι με το Σταυρό, με το «ἐν τούτῳ νίκα», αγωνισθήκανε και κέρ­δισαν οι πρόγονοί μας την ελευθερία.

 Δοξάζομε σήμερα τον Λυτρωτή μας και ευγνωμονούμε τούς προγόνους μας.     Απολαμβάνουμε την ελευθερία, που μας χάρισαν. Αλλ' όμως έχομε βαριά ευθύνη, να κρατήσομε κι' εμείς τον εαυτό μας πρώτα και το έθνος μας έπειτα αδούλωτο. Αυτό συνιστά σήμερα στον καθένα μας η Εκκλησία. «Τῇ ἐλευθερίᾳ ἧ Χριστός ὑμᾶς ἠλευθέρωσε, λέγει, στήκετε ἵνα μή ζυγῷ δουλείας περιπέσητε». Να κρατήσομε τον εαυτό μας α­δούλωτο απ' τη δουλεία των παθών, των κακών συνηθειών, της αμαρτίας. Γιατί τι το όφελος αν ζούμε σε κράτος ελεύθερο και είμεθα εμείς ως άτομα υπόδουλοι του Σατανά, στη βαριά, την αισχρή σκλαβιά τής αμαρτίας; «Πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας», είπε ο Απόστολος Παύλος. Ενώ απεναντίας κοντά στο Χριστό βρίσκεται η πνευματική, η αληθινή, ή πραγματική ελευθερία. «Ὅπου, τό Πνεῦμα Κυ­ρίου ἐκεῖ ἐλευθερία» και «Ἐάν ὁ Χριστός ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε», λέγει ό θεόπνευστος λόγος του Θεού.

 Όταν κρατήσομε αδούλωτο πνευματικώς τον εαυτό μας, ελεύθερο παθών, αδέσμευτο από τα δεσμά των ξένων ατομικών η εθνικών συμφερόντων και των ιδικών μας παθών, τότε και μόνο θα γίνομε άξιοι, να διατηρήσομε και την εθνική ελευ­θερία, την οποία με τόσους αγώνας μας παρέδωσαν οι πρόγο­νοι μας. Δεν είναι δυνατόν να αποκρύψομε ότι ή ελευθερία μας ατομική και εθνική έχει εχθρούς πού ζητούν την υποδούλωσή μας. Γι' αυτό πολύ περισσότερο πρέπει να στρέψομε το βλέμμα μας στη πηγή τής ελευθερίας. Στην πίστη μας, στην εκκλησία μας, στο Χριστό που μας ελευθέρωσε και μας έδωκε τη δύναμη να αντιμετωπίζομε τις επιθέσεις των εχθρών. Στην ίδια πηγή, πού τόσο πλούσια πότισε και έθρεψε τίς ψυχές τών προγόνων μας, που πολέμησαν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστι τήν Ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία».

Άπολυτίκιον, Ηχος δ'

    Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ' αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τήν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καί ἡμεῖς σύν αὐτῷ, τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ.

Γ' Κυριακή των νηστειών της Σταυροπροσκυνήσεως 23 Μαρτίου 2025 στην ενορία Αγίου Γεωργίου Αγχιάλου Θεσσαλονίκης..

  Η άσκηση των αρετών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πέρα από την προσωπική ισχυρή θέληση, είναι απαραίτητη και η αγιαστική δύναμη της Εκκλησίας μας. Έτσι οι άγιοι Πατέρες όρισαν, καταμεσής της αγίας Τεσσαρακοστής να προσκυνείται ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου, για να λαμβάνουμε οι πιστοί από αυτόν χάρη και δύναμη για να συνεχίσουμε με σθένος τον πνευματικό μας αγώνα.

  Ο Σταυρός του Χριστού είναι το καύχημα της Εκκλησίας μας και το αήττητο όπλο κατά των δυνάμεων του κακού. Πάνω σε αυτόν συντρίφτηκε το κράτος του διαβόλου και εκμηδενίστηκε η δύναμή του. Από αυτόν πήγασε η απολύτρωση και η αθανασία στο ανθρώπινο γένος. Η Εκκλησία μας ψάλλει θριαμβευτικά: «Κύριε όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρόν Σου ημίν δέδωκας, φρίττει γαρ και τρέμει, μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν » και «Νυν εμφανιζόμενος ο Σταυρός, δύναμιν παρέχη εν τω μέσω των νηστειών, τοις το θείον σκάμμα, ανύουσι προθύμως αυτόν μετ' ευλάβειας, κατασπαζόμεθα».

 Από φονικό μέσον εκτέλεσης κακούργων μεταβλήθηκε σε μέσον αγιασμού και νοητή ασπίδα προστασίας από τις επιβουλές του Εωσφόρου και των σκοτεινών πεσόντων αγγέλων του. Άλλοι τον παρομοιάζουν με ισχυρό κυματοθραύστη κατά των κλυδωνισμών της ζωής, που προκαλεί το κακό και η αμαρτία. Η σωματική κόπωση της νηστείας και η ψυχική νωχέλεια του πνευματικού αγώνα είναι δυο βασικοί παράγοντες, οι οποίοι μπορούν να αναστείλουν τη νηπτική πορεία του πιστού. Η αγιαστική δύναμη του Σταυρού είναι το αντίδοτο σ' αυτή την κατάσταση.

   Ο Σταυρός του Χριστού, εκτός από θείο σύμβολο της Εκκλησίας μας, έχει και ηθική σημασία για τον κάθε πιστό. Όπως ο Κύριος έφερε το δικό Του Σταυρό στο Γολγοθά, φορτωμένος τις ανομίες ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους, έτσι και ο πιστός του Χριστού, φέρει αυτός τον προσωπικό του σταυρό, τον αγώνα για σωτηρία και τελείωση.

  Ο δρόμος για τη σωτηρία είναι πραγματικός Γολγοθάς και απαιτεί αυταπάρνηση σε όσους τον ανεβαίνουν. Το βεβαίωσε ο Κύριος: « όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν , απαρνησάσθω ευατόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι » (Μαρκ.8,34). Η αγία περίοδος του Τριωδίου είναι κατ' εξοχήν σταυρική πορεία και νοητή σταύρωση των παθών μας.

    Γι' αυτό η αγία μας Εκκλησία αφιέρωσε την Κυριακή αυτή στην προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού. Οι πιστοί αντλώντας χάρη από αυτόν, δυναμωμένοι πια και ανανεωμένοι, αντιπαρερ-χόμαστε τα εμπόδια που στήνει ο πονηρός και βαδίζουμε την ουρανοδρόμο ατραπό με οδηγό τη χαρά και τη λαχτάρα να συναντήσουμε τον αναστάντα Κύριό μας Ιησού Χριστό την αγία και λαμπροφόρο ημέρα της εγέρσεώς Του.