Η ενορία μας εδώ στην Αγχίαλο ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου με Μητροπολίτη τον κύριο Εμμανουήλ.
Οι κάτοικοι της Αγχιάλου ήλθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα, από την Ανατολική Ρωμυλία της Βουλγαρίας και πρώτα εγκαταστάθηκαν στη Νέα Αγχίαλο του Βόλου.
Λόγω όμως μιας αρρώστιας της Ελονοσίας δύο οικογένειες του κυρίου Μαυρομάτη και του κυρίου Κακάνη, οι οποίοι ήταν και οι πιο μορφωμένοι, έφυγαν από εκεί και ενδιαφέρθηκαν να βρουν κατάλληλο μέρος να το κατοχυρώσουν και να μείνουν. Αυτούς ακολούθησαν και άλλοι. Επειδή ήταν αμπελουργοί ήθελαν να βρουν μέρος να ευδοκιμούν τα αμπέλια και ήλθαν εδώ στο συνοικισμό «Νέα Αγχίαλο» Θεσσαλονίκης ή «Ίνγλις» όπως ονομαζόταν, επειδή το αγρόκτημα ανήκε σ’ έναν Άγγλο γεωκτήμονα που είχαν σκοτώσει οι Τούρκοι.
Αυτός ήταν ο τόπος που δέχτηκε τους ξεριζωμένους, Αγχιαλίτες πρόσφυγες, εδώ θα ξεκινούσαν την νέα τους ζωή, εδώ θα έκτιζαν μια νέα εστία με το όνομα της αλύτρωτης πατρίδας τους, εδώ θα έκτιζαν την Νέα Αγχίαλο.
Ο κύριος Μαυρομάτης μετέφερε, από την Αγχίαλο της Βουλγαρίας μέσα στην βαλίτσα του από τον τάφο της μάνας του σε κομμάτια το άγαλμα που βρίσκεται έξω από τον Ιερό Ναό.
Μόλις εγκαταστάθηκαν δια λαχείων και συνεισφορών μεταξύ των, έκτισαν εις τιμήν του προστάτου των αμπελουργών Αγίου, το παρεκκλήσιον του «Αγίου Τρύφωνα» το έτος 1924. Έφθανε έως το καμπαναριό. Βρίσκεται όπως κοιτάζομε τον Ιερό Ναό στην γωνία από την αριστερή πλευρά.
Από μαρτυρίες των κατοίκων ήταν κανονικός ναός για να μπορούν οι κάτοικοι να τελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Ο ναός αυτός ανακαινίσθηκε το 1994. Δηλαδή το παρεκκλήσιο που βρίσκεται σήμερα.
Ο Άγιος Τρύφωνας γιορτάζει την 1η Φεβρουαρίου. Την παραμονή 31 Ιανουαρίου τελείται Μέγας Εσπερινός. Στο τέλος του εσπερινού στολίζεται το κόλλυβο με τη μορφή του Αγίου Τρύφωνα. Την ημέρα της γιορτής θα διαβαστεί και θα μοιραστεί στους ενορίτες. Την ημέρα της γιορτής τελείται αγιασμός όπου διαβάζονται οι ευχές του Αγίου Τρύφωνα για τα χωράφια. Παίρνουν αγιασμό οι κάτοικοι της Αγχιάλου για να ραντίσουν τα αμπέλια τους.
Υπάρχει και δεύτερος ναός του Αγίου Τρύφωνα παραπλεύρως του κυρίου ναού του Αγίου Γεωργίου. Αυτός άρχισε να κτίζεται με τον αγιασμό και την πλάκα όπου τοποθετήθηκε στα θεμέλια 2 Φεβρουαρίου 1992 υπό του τότε Μητροπολίτη Πολυανής και Κιλκισίου κυρού Αποστόλου.
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου που είναι και ο προστάτης της ενορίας μας δεν γνωρίζουμε πότε άρχισε η ανέγερσή του.
Αυτό που γνωρίζουμε από μαρτυρίες κάποιων κατοίκων είναι ότι λειτούργησε ημιτελής το έτος 1944.
Τα πρώτα χρήματα για την ανέγερση λέγεται ότι τα έδωσε ένας πλούσιος Αμερικάνος από τη Νέα Μεσημβρία.
Η ονομασία του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου, πιθανώς να προήλθε από το μεγάλο μοναστήρι που έφερε το όνομα του «Αγίου Γεωργίου» και ευρίσκετο στην Αγχίαλο της Βουλγαρίας.
Είναι ρυθμός Βασιλικής με ένα κλίτος.
Ο Ναός μας έχει δύο πρόναους. Όταν ανάλαβα εγώ την ενορία της Αγχιάλου υπήρχε ένας. Επειδή ο ναός ήταν μικρός και δεν χωρούσε ο κόσμος αναγκάσθηκα να κάνω και ένα δεύτερο για προέκταση του Ιερού Ναού και κατασκευή γραφείου που δεν υπήρχε.
Οι δραστηρότητές μας είναι:
Κάθε Τρίτη: 4:00 μ. μ. έως 5:00 μ. μ. Πνευματικές συναντήσεις με κυρίες από την ενορία μου. Ερμηνεία της Αγίας Γραφής ή διάφορα άλλα θέματα που απασχολούν τους ενορίτες ενημερωτικού περιεχομένου.
Κάθε Σάββατο: Προκατηχητικό για παιδιά Α΄, Β΄, και Γ΄ τάξεων Δημοτικού Σχολείου 12:30 μ. μ.
Κατώτερο για παιδιά Δ΄, Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεων Δημοτικού Σχολείου 10:45 π. μ.
Μέσο για παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου κορίτσια 10:45 π. μ.
Μέσο για παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου αγόρια 6:00 μ. μ.
Μετά τον εσπερινό εξομολόγηση και ώρα γραφείου.
Οι κάτοικοι της Αγχιάλου ήλθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα, από την Ανατολική Ρωμυλία της Βουλγαρίας και πρώτα εγκαταστάθηκαν στη Νέα Αγχίαλο του Βόλου.
Λόγω όμως μιας αρρώστιας της Ελονοσίας δύο οικογένειες του κυρίου Μαυρομάτη και του κυρίου Κακάνη, οι οποίοι ήταν και οι πιο μορφωμένοι, έφυγαν από εκεί και ενδιαφέρθηκαν να βρουν κατάλληλο μέρος να το κατοχυρώσουν και να μείνουν. Αυτούς ακολούθησαν και άλλοι. Επειδή ήταν αμπελουργοί ήθελαν να βρουν μέρος να ευδοκιμούν τα αμπέλια και ήλθαν εδώ στο συνοικισμό «Νέα Αγχίαλο» Θεσσαλονίκης ή «Ίνγλις» όπως ονομαζόταν, επειδή το αγρόκτημα ανήκε σ’ έναν Άγγλο γεωκτήμονα που είχαν σκοτώσει οι Τούρκοι.
Αυτός ήταν ο τόπος που δέχτηκε τους ξεριζωμένους, Αγχιαλίτες πρόσφυγες, εδώ θα ξεκινούσαν την νέα τους ζωή, εδώ θα έκτιζαν μια νέα εστία με το όνομα της αλύτρωτης πατρίδας τους, εδώ θα έκτιζαν την Νέα Αγχίαλο.
Ο κύριος Μαυρομάτης μετέφερε, από την Αγχίαλο της Βουλγαρίας μέσα στην βαλίτσα του από τον τάφο της μάνας του σε κομμάτια το άγαλμα που βρίσκεται έξω από τον Ιερό Ναό.
Μόλις εγκαταστάθηκαν δια λαχείων και συνεισφορών μεταξύ των, έκτισαν εις τιμήν του προστάτου των αμπελουργών Αγίου, το παρεκκλήσιον του «Αγίου Τρύφωνα» το έτος 1924. Έφθανε έως το καμπαναριό. Βρίσκεται όπως κοιτάζομε τον Ιερό Ναό στην γωνία από την αριστερή πλευρά.
Από μαρτυρίες των κατοίκων ήταν κανονικός ναός για να μπορούν οι κάτοικοι να τελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Ο ναός αυτός ανακαινίσθηκε το 1994. Δηλαδή το παρεκκλήσιο που βρίσκεται σήμερα.
Ο Άγιος Τρύφωνας γιορτάζει την 1η Φεβρουαρίου. Την παραμονή 31 Ιανουαρίου τελείται Μέγας Εσπερινός. Στο τέλος του εσπερινού στολίζεται το κόλλυβο με τη μορφή του Αγίου Τρύφωνα. Την ημέρα της γιορτής θα διαβαστεί και θα μοιραστεί στους ενορίτες. Την ημέρα της γιορτής τελείται αγιασμός όπου διαβάζονται οι ευχές του Αγίου Τρύφωνα για τα χωράφια. Παίρνουν αγιασμό οι κάτοικοι της Αγχιάλου για να ραντίσουν τα αμπέλια τους.
Υπάρχει και δεύτερος ναός του Αγίου Τρύφωνα παραπλεύρως του κυρίου ναού του Αγίου Γεωργίου. Αυτός άρχισε να κτίζεται με τον αγιασμό και την πλάκα όπου τοποθετήθηκε στα θεμέλια 2 Φεβρουαρίου 1992 υπό του τότε Μητροπολίτη Πολυανής και Κιλκισίου κυρού Αποστόλου.
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου που είναι και ο προστάτης της ενορίας μας δεν γνωρίζουμε πότε άρχισε η ανέγερσή του.
Αυτό που γνωρίζουμε από μαρτυρίες κάποιων κατοίκων είναι ότι λειτούργησε ημιτελής το έτος 1944.
Τα πρώτα χρήματα για την ανέγερση λέγεται ότι τα έδωσε ένας πλούσιος Αμερικάνος από τη Νέα Μεσημβρία.
Η ονομασία του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου, πιθανώς να προήλθε από το μεγάλο μοναστήρι που έφερε το όνομα του «Αγίου Γεωργίου» και ευρίσκετο στην Αγχίαλο της Βουλγαρίας.
Είναι ρυθμός Βασιλικής με ένα κλίτος.
Ο Ναός μας έχει δύο πρόναους. Όταν ανάλαβα εγώ την ενορία της Αγχιάλου υπήρχε ένας. Επειδή ο ναός ήταν μικρός και δεν χωρούσε ο κόσμος αναγκάσθηκα να κάνω και ένα δεύτερο για προέκταση του Ιερού Ναού και κατασκευή γραφείου που δεν υπήρχε.
Οι δραστηρότητές μας είναι:
Κάθε Τρίτη: 4:00 μ. μ. έως 5:00 μ. μ. Πνευματικές συναντήσεις με κυρίες από την ενορία μου. Ερμηνεία της Αγίας Γραφής ή διάφορα άλλα θέματα που απασχολούν τους ενορίτες ενημερωτικού περιεχομένου.
Κάθε Σάββατο: Προκατηχητικό για παιδιά Α΄, Β΄, και Γ΄ τάξεων Δημοτικού Σχολείου 12:30 μ. μ.
Κατώτερο για παιδιά Δ΄, Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεων Δημοτικού Σχολείου 10:45 π. μ.
Μέσο για παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου κορίτσια 10:45 π. μ.
Μέσο για παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου αγόρια 6:00 μ. μ.
Μετά τον εσπερινό εξομολόγηση και ώρα γραφείου.
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ Η ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ - ΞΥΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΙ Η ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΜΑΡΑΓΔΑΚΗ
-1-
Στον τόπο που γεννήθηκα
τίτλος μιας εκπομπής
είναι της Τέσσερα Έψιλον
που αξίζει να τη δεις
-2-
κάθε χωριό που η εκπομπή
θα το παρουσιάσει
κάτι το ιδιαίτερο
θα μας ενθουσιάσει
-3-
παρουσιάζει τα χωριά
και φαγητά του τόπου
οι γεύσεις δοκιμάζονται
απ’ όλους επί τόπου
-4-
οι εκκλησίες των χωριών
έχουν μια ιστορία
κι η κάθε μία χωριστά
ιδιαίτερη αξία
-5-
σύλλογοι πολιτιστικοί
εις τα χωριά υπάρχουν
και εκδηλώσεις προσπαθούν
στο πρόγραμμά τους να ’χουν
-6-
βιώματα απ’ τα παλιά
μεγάλοι θα αρχίσουν
του τόπου ήθη κι έθιμα
πολλά θα απαριθμήσουν
-7-
στης εκκλησίας την αυλή
τραπέζια είναι στρωμένα
με φαγητά μα και γλυκά
μ’ αγάπη αραδιασμένα
-8-
είναι παλιές οι συνταγές
που θα παρουσιάσουν
μητέρες και γιαγιάδες τους
που ήξεραν να φθιάξουν
-9-
κι έτσι τα ήθη κι έθιμα
κάθε χωριού θα δούμε
και το χωριό γνωρίζουμε
χωρίς να επισκεφθούμε
-10-
εύχομαι η εκπομπή αυτή
ποτέ μη σταματήσει
γιατί παρέα όμορφη
σ’ όλους έχει κρατήσει.
