«Χαίρε ,δένδρον αγλαόκαρπον, έξ ου τρέφονται πιστοί».
Απόψε, αγαπητοί μου, είναι η τρίτη στάση του Ακάθιστου. Ένα από τα «χαίρε» αυτά πού ακούσαμε θα προσπαθήσω να ερμηνεύσω συντόμως «Χαίρε, δένδρον αγλαόκαρπον, εξ ου τρέφονται πιστοί».
Ό ποιητής χρησιμοποιεί την εικόνα του δέντρου. Υπάρχουν δύο ειδών δέντρα. Το ένα είναι το φυσικό δέντρο, το ορατό, που δημιούργησε ο Θεός. Θαυμαστά και ευεργετικά τα δέντρα. Πόσο πρέπει να είμεθα ευγνώμονες στο Θεό! Όπου υπάρχει δέντρο, η ατμόσφαιρα είναι καθαρή. Όπου λείπουν τα δέντρα, λείπει το οξυγόνο. Τα δέντρα είναι φίλτρα, ρουφούν το διοξείδιο του άνθρακα και δίνουν το οξυγόνο. Όπου δέντρο, εκεί υγεία.
Άλλα πλην του φυσικού δέντρου, υπάρχει και ένα πνευματικό δέντρο, ο άνθρωπος. Όπως το δέντρο έχει ρίζα, έτσι κι ο άνθρωπος. Η ρίζα όμως του ανθρώπου δεν είναι κάτω, δεν είναι η γη. Είναι ο ουρανός! Ή αθάνατος και αιώνια ρίζα, που δίνει χυμό στον άνθρωπο για να καρποφορεί έργα αγαθά, είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι το «άνθος εκ της ρίζης Ιεσσαί...». Όπου υπάρχει η ρίζα αυτή, εκεί βλέπεις καρπό, έργα αρετής. Αν διαβάσουμε την προς Γαλάτας επιστολή του αποστόλου Παύλου (που διαβάζεται στο ιερό ευχέλαιο) μας λέει, ότι ο άνθρωπος καρποφορεί και ποιοι είναι οι καρποί του. Οι καρποί του Πνεύματος είναι: πρώτος η αγάπη, δεύτερος η χαρά, τρίτος η ειρήνη, τέταρτος η μακροθυμία, πέμπτος η χρηστότης, έκτος η αγαθοσύνη, έβδομος η πίστης, όγδοος η πραότης, και τελευταίος η εγκράτεια.
Δέντρα καρποφόρα οι Χριστιανοί. Και η Εκκλησία δάσος, μέσα στο οποίο δέντρα είναι οι πατριάρχες και οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, οι απόστολοι και οι μάρτυρες της Καινής Διαθήκης, οι διδάσκαλοι και πατέρες της Εκκλησίας, οι όσιοι και ασκητές, οι Χριστιανοί όλων των αιώνων. Προ παντός όμως μέσα στην Εκκλησία διακρίνεται ένα δέντρο, το μεγαλύτερο και ωραιότερο απ’ όλα, είναι η Παναγία. Δέντρο είσαι, Παναγία, λέει ό Ακάθιστος ύμνος, δέντρο φυτεμένο μέσα στον παράδεισο του Θεού. «Χαίρε, Παναγία, δέντρο που τρέφεις πνευματικά όλους τους πιστούς, διότι έφερες τον πλουσιότερο και πολυτιμότερο καρπό, το Χριστό, «τον ουράνιον άρτον, την τροφήν του παντός κόσμου».
Εμείς είμεθα δέντρα καρποφόρα; Έχουμε αγάπη μέσα μας όπως μας λέγει ο απόστολος Παύλος; Ας εξέταση ό καθένας τον εαυτό του και ας παρακαλέσουμε την Παναγία μας σήμερα και να πούμε Παναγία Δέσποινα, συ που είσαι το καρποφόρο δέντρο, η χαρά των αγγέλων και το εγκαλλώπισμα της ανθρωπότητας, βοήθησε κι εμένα να γίνω πάλι καρποφόρο δέντρο και να ελκύσω το έλεος του Ιησού Χριστού. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου